Houten Harry

Gek dat je het soms aan iemands gezicht kan zien, dat-ie het zal verliezen. Zo'n geval is Harry Borghouts, tot 1 december Commissaris der Koningin in de provincie Noord-Holland. Houten Harry? O nee, da's de baas van inspector Frost - merkwaardige gelijkenis trouwens.

Wat zeg je, als je het verliest?  'Ik heb er geen plezier meer in.' Precies, het is als bij het bordspelletje Mens erger je niet, dan veeg je de pionnen van tafel en neem je de kuierlatten.

Borghouts maakte carrière als een komeet, begrijp ik uit een verhaal in de Volkskrant van zaterdag: marine-officier (het lijkt premier Pietje de Jong wel, stond ook op de brug), secretaris-generaal op het Ministerie van Justitie en - sinds 2002 - dus commissaris, ondanks zijn lidmaatschap van GroenLinks nog wel. Nimmer zo'n arrogante en autoritaire GroenLinkser gezien.

En nu lijdt die carrière dan een schipbreuk à la  Titanic (ijsberg). Was het nog maar gebleven bij die in IJsland verdwenen miljoenen van de provincie, waarvoor iedereen al was het maar schijnverantwoordelijkheid wilde nemen, behalve Harry. Nee, er moest eerst nog zo iets miezerigs aan te pas komen als een goedkeurende handtekening onder niet door bonnetjes gedekte declaraties van een gedeputeerde. Drieduizend gulden aan taxikosten in Hongkong (wat moest die gedeputeerde trouwens in Hongkong?) hadden ze er maar gauw eventjes van gemaakt.

Ach ja, zo blijk je dan een geboren loser te zijn.