Bestuurders, hotemetoten die iets niet in de krant willen. Het verschijnsel is zo oud als de dagbladjournalistiek, zij het dat het 50 jaar geleden nog veelvuldig praktijk was en heden ten dage zelden voorkomt (waarna een landelijke rel ontstaat).
Mensch, breek me de bek niet open. Ik heb een compleet college van B en W plus secretaris, dat met een dergelijk verzoek bij de hoofdredacteur kwam, buiten zien knikkeren. Ik heb een burgervader gekend, die – van nepotisme beschuldigd – de betrokken journalist probeerde uit te sluiten van alle gemeentelijke informatie. Dat zat 'm niet glad trouwens, want die journalist ging kopieën van de raadsstukken 'gewoon' bij de concurrerende krant halen. Hoe het nu is, kan ik niet over meepraten maar destijds konden collegialiteit en solidariteit heel ver gaan.
Niet dat het altijd werkte, want ik had ooit een hoofdredacteur die de persen liet stoppen en een weinig vleiende zinsnede over een bevriende bestuurder van de drukplaat liet wegsteken. Komisch was wel, dat het zelfde artikel in verschillende kranten stond en dat niet alle hoofdredacteuren met die bestuurder bevriend waren. De verschillende versies kwamen naast elkaar in de knipselkrant van het desbetreffende bestuursorgaan.
Valt dit allemaal misschien onder de aardige anekdotes, ooit had ik een primeur (het vervangen van het bloed van zogenaamde resuskinderen) die door een hoofdredacteur op verzoek van een bevriende – alweer – medische specialist in de prullenbak werd gekieperd. Die specialist wilde met zijn uitvinding liever eerst in een landelijk dagblad. Ik snap nog steeds niet, waarom ik later nog naar de afscheidsreceptie van die hoofdredacteur ben geweest. De tijden waren anders, zal ik maar zeggen. Is dat erg, vroeg onlangs een nog in het volle leven staande collega op Twitter. Nee, hoor, luidde mijn antwoord, ik vind het ongemeen boeiend.
Posts
Ja, die verhalen kennen we natuurlijk allemaal. Het LD haalde ooit op bevel van het bestuur van Roda JC de vaste verslaggever van de tribune, omdat die 'een negatieve houding' tegenover de club had. Het is mooi te zien dat dat clubje nu bidt en smeekt om een houding, negatief of niet. In het geval van Wolfsen wil ik tot nader orde een reserve inbouwen. Het zou namelijk wel een s kunnen gaan om een nergens op stoelend bericht, gemaakt door een jongen of meisje op de redactie van het weekblad, die sensatie ruikt en maar wat schrijft. Het richt schade aan die nooit meer te herstellen is, ook al was de burgervader geheel te goeder trouw. Let wel: van dat laatste ga ik uiteraard niet klakkeloos uit, maar er is nog niks bewezen. Enfin, het doel -- de burgervader de das om doen -- is hoe dan ook toch bereikt.
BeantwoordenVerwijderen