Honger

Vanmorgen vroeg hoorde ik een mij onbekende mevrouw op Radio 1 vertellen over de situatie in Zimbabwe.
Honger!
Voor de banken staan de hele dag door, en zelfs 's nachts, mensen in de rij. Ze mogen van 'hun geld' dagelijks een 'bedrag' opnemen ter hoogte van zeg maar een kwartje. Zo drukte die mevrouw zich uit. Dat kwartje schijnt het weeksalaris te zijn van de gemiddelde regeringssoldaat. Het is de vraag, of je er wel een brood voor kunt kopen. Dus geldt in Zimwabwe het oude advies van inmiddels emeritus bisschop Muskens van Breda: Steel desnoods dat brood. En ligt het voor de hand dat het leger - niet de hoge Pieten maar Jan Soldaat - president Mugabe zo snel mogelijk naar de eeuwige jachtvelden wenst. Daar zag ik JS (als onherkebaar silhouet) van getuigen op NOVA.
De vertelster op Radio 1 kende een man die het ressort bewaakte, waar zij woonde. Die man kwam dezer dagen beschroomd naar haar toe en vroeg haar, of zij iets voor hem, en mogelijk zijn gezin, te eten had. Het nette alternatief voor stelen.
Honger.
Weten wij eigenlijk wel wat dat is?
Ja, trek in eten. Een knorrende maag, die wij desgewenst onmiddellijk tot zwijgen kunnen brengen door de deur van de koelkast open te trekken.
Maar echte honger?
In de winter van 1944-'45, toen er ook in Brabant, waar ik woonde, van alles te kort was, hoor ik mijn vader (geboren in 1877) nog zeggen: 'En tóch is dit nog geen echte honger.' Hij kon dit beweren omdat-ie als halfwees 'de echte honger had gekend', zoals hij het ooit in een brief aan zijn geliefde had geschreven.Boven de grote rivieren, ja, in wat later de Randstad Holland zou worden genoemd, daar heerste die winter de echte honger. In de tv-serie 'Het verleden van Nederland' werden daar onlangs nog schokkende beelden van getoond; van jongetjes, die de laatste restjes bloembollenstamp uit vuilnisbakken schraapten.

Premier Balkenende liet het Nederlandse volk vrijdag weten dat wij twee zeer moeilijke jaren tegemoet gaan.
Was de regeringsleider al in kerst- en oudejaarsstemming dat hij hierover een preek hield?
Wat moeten wij met deze mededeling? Op ons geld gaan zitten en redeneren in de geest van 'Ikke, ikke en de rest kan stikken'?
Als ik me enig moralisme mag veroorloven:laten we ons weer eens wat meer toeleggen op solidariteit en dan wel zonder onderscheid. Solidariteit jegens hen die écht honger hebben, waar ook ter wereld.

Afbeelding: De benadering van het probleem door het NRC-katern Opinie&Debat van zaterdag 6 december

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl