Anti-piraten-kanonnen en verse roodbaars

Altijd extra aantrekkelijk, een historisch monument te mogen bezoeken, dat nog niet door de toeristenindustrie in exploitatie is genomen, laat staan ontdekt door de gemiddelde reiziger. Fort Beekenburg, gelegen aan de Caracasbaai, aan de zuid-oostkust van Curacao is zoiets. Hoe te beschrijven? Een vrijstaande donjon, een stompe toren, gevormd door twee concentrische muren met kantelen. Ze ligt hoog op de rotsige kust temidden van een ruige begroeiing van wabi's, een acaciasoort met venijnige stekels, en slanke datu-cactussen. Gereed om eventuele piratenschepen met kanongebulder te verwelkomen. Enkele honderden meters verder, ook op de rotskust, de enigszins geconserveerde ruïne van een koloniaal landhuis. Vergane glorie, thans benut voor heimelijk gecopuleer, gezien de her en der weggesmeten condoomverpakkingen.

Tot 'n jaar of drie geleden was dit gebied verboden terrein en per auto onbereikbaar. Nu is er een boulevard-achtige toegangsweg, waarlangs Curacaoënaars parkeren om aan de baai te recreëren. Weinigen hobbelen verder over het kapotte asfaltweggetje om het fort van dichtbij te bekijken. Er ligt trouwens ook een schip, dat nogal in trek schijnt te zijn voor party's.
Ooit diende dit bastion uit de vroege koloniale tijd (wellicht al gebouwd door de Spanjaarden, die er dan evenwel niet de Hollanders mee hebben kunnen tegenhouden)ter bewaking van de toegang tot de haven van Willemstad. En natuurlijk van de Caracasbaai, die ook schepen met behoorlijke diepgang kon ontvangen. Shell heeft decennia van die baai gebruik gemaakt, menen oud-inwoners te weten. Het fort heeft nog 'n stuk of vijf bronzen kanonslopen. Ik heb de indruk, dat die 'gewoon' zijn blijven liggen - dus er niet met de haren bijgesleept, om het geheel cachet te geven. Buitengewoon authentiek in dat geval en iets om in toekomstige toeristenfolders nader te verklaren.
Je kunt van bereisde personen als A., die in Mechelen woont, maar zijn pied à terre op Curacao heeft aangehouden, nog heel wat leren. Zoals: 'Eet nooit in een pretentieus businesshotel van een Amerikaanse keten'. Old capitalism. Helaas kwam de waarschuwing te laat. Het Hilton had ons inderdaad op een bord lamsvlees getracteerd, dat voor driekwart uit vet en vellen bestond. Verder omderscheidt dat hotel zich door een goed bedoelde maar volstrekt chaotische bediening, en de onzichtbaarheid van enig management, dat zou kunnen ingrijpen.

Dan troffen we het beter bij menige beachbar en - niet te vergeten - in een voormalige markthal te Willemstad, waar een batterij keukens een variëteit aan Antilliaanse dagschotels aanbiedt. In mijn geval een vers uit de Caribische Zee gevangen en geroosterde roodbaars. Voor het eerst in jaren weer eens echte vis geproefd.

Foto's:
Caracasbaai met fort Beekenburg
Curacaos eten in de oude markthal van Willemstad

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl