Eigenlijk wil ik het over twee Bestse dossiers hebben, eens kijken of dat lukt. In het voetspoor van burgemeester Van Aert, die de straat was overgestoken om op de publieke tribune de raadsavond over cultuur- en dansonderwijs te volgen, heb ik dat debat maandagavond om 'n uur of tien verlaten, tegen mijn buurvrouw zeggend: 'Ik zie morgen wel wat de krant hier van bakt.'
De verslaggever van het ED moet intussen hebben zitten gniffelen, want die had voor de dinsdagkrant een bijzonder aardige scoop: vijf ondernemers hebben het gebouw van de Rabobank in het centrum voor acht ton gekocht en zijn bereid dat te verbouwen voor huisvesting van de culturele hotspot en aan de gemeente 'voor een redelijke prijs' te verhuren.
Dit zet de hele raadsavond, waarop de raadsleden toch al als katten rond de hete brei leken te draaien met vragen als 'wel of geen subsidiëring volgens het rugzakjesmodel' op losse schroeven. Ik citeer onafhankelijk raadslid Leo Bisschops aan het begin: 'Ik probeer 'n beetje het spoor te vinden in dit geheel.' Nou, de raad zij succes gewenst bij het verder spoorzoeken tegen de beslissende vergadering eind deze maand. Of het ballonnetje van het CDA, cultuur en dans onderwerp te maken van een referendum, dan alsnog zal opgaan, valt te betwijfelen. Feit is dat de nieuwe eigenaren van de Rabobank wel 'met de benen op tafel' met de gemeente over de huisvesting van bij voorbbeeld Cultuurspoor willen praten en dat ze zelfs denken er dan binnen een uur uit te zijn.
Dan toch maar dossier nummer twee: de Mol. In september heb ik me al in een stukje over het kapotte beeld op het spoortunneldek afgevraagd, of de gemeente Best nog tanden heeft. Ze heeft de maker, de kunstenaar Tom Claassen voor dit werk een ton betaald, waarna het is gaan scheuren en de ene vergeefse reparatie op de andere volgde. De definitieve (?) oplossing – opnieuw reparatie – zou minstens 40.000 euro kosten, maar Claassen zegt dat-ie dat niet kan betalen. Burgemeester en Wethouders willen nu dat de raad kiest: de reparatie zelf betalen of het beeld uit elkaar laten vallen. Er zijn trouwens inwoners die dat laatste helemaal niet zouden betreuren. Met de natte vinger durf ik zelfs te beweren dan van meet af aan de helft van de bevolking voor en de andere helft tegen die Mol is.
Voor eens en voor altijd: Tom Claassen is gewoon een ondernemer, misschien wel een multinational. Hij heeft zaken gedaan met de gemeente Best en dat is verkeerd uitgepakt, zodanig dat hij, als ik het goed heb, zelfs formeel door de gemeente in gebreke is gesteld. De afhandeling van deze zaak dient dus op dezelfde wijze te gebeuren, als elke andere transactie waarbij partijen het met elkaar oneens zijn. Met andere woorden, als Claassen zegt dat-ie 'het niet kan betalen', dan dient dat te worden geverifieerd en moeten de maatregelen worden genomen die iedere schuldenaar geniet, om het maar eens eufemistisch te zeggen.
Stiekem hoop ik dat dit het laatste woord is dat ik aan die vermaledijde Mol heb gewijd.
Het is me, alles bij mekaar, wat met de cultuur in Best.
(Dit stukje lees ik woensdagavond 14 januari om 18:10 uur voor op Omroep Best.)
De verslaggever van het ED moet intussen hebben zitten gniffelen, want die had voor de dinsdagkrant een bijzonder aardige scoop: vijf ondernemers hebben het gebouw van de Rabobank in het centrum voor acht ton gekocht en zijn bereid dat te verbouwen voor huisvesting van de culturele hotspot en aan de gemeente 'voor een redelijke prijs' te verhuren.
Dit zet de hele raadsavond, waarop de raadsleden toch al als katten rond de hete brei leken te draaien met vragen als 'wel of geen subsidiëring volgens het rugzakjesmodel' op losse schroeven. Ik citeer onafhankelijk raadslid Leo Bisschops aan het begin: 'Ik probeer 'n beetje het spoor te vinden in dit geheel.' Nou, de raad zij succes gewenst bij het verder spoorzoeken tegen de beslissende vergadering eind deze maand. Of het ballonnetje van het CDA, cultuur en dans onderwerp te maken van een referendum, dan alsnog zal opgaan, valt te betwijfelen. Feit is dat de nieuwe eigenaren van de Rabobank wel 'met de benen op tafel' met de gemeente over de huisvesting van bij voorbbeeld Cultuurspoor willen praten en dat ze zelfs denken er dan binnen een uur uit te zijn.
Dan toch maar dossier nummer twee: de Mol. In september heb ik me al in een stukje over het kapotte beeld op het spoortunneldek afgevraagd, of de gemeente Best nog tanden heeft. Ze heeft de maker, de kunstenaar Tom Claassen voor dit werk een ton betaald, waarna het is gaan scheuren en de ene vergeefse reparatie op de andere volgde. De definitieve (?) oplossing – opnieuw reparatie – zou minstens 40.000 euro kosten, maar Claassen zegt dat-ie dat niet kan betalen. Burgemeester en Wethouders willen nu dat de raad kiest: de reparatie zelf betalen of het beeld uit elkaar laten vallen. Er zijn trouwens inwoners die dat laatste helemaal niet zouden betreuren. Met de natte vinger durf ik zelfs te beweren dan van meet af aan de helft van de bevolking voor en de andere helft tegen die Mol is.
Voor eens en voor altijd: Tom Claassen is gewoon een ondernemer, misschien wel een multinational. Hij heeft zaken gedaan met de gemeente Best en dat is verkeerd uitgepakt, zodanig dat hij, als ik het goed heb, zelfs formeel door de gemeente in gebreke is gesteld. De afhandeling van deze zaak dient dus op dezelfde wijze te gebeuren, als elke andere transactie waarbij partijen het met elkaar oneens zijn. Met andere woorden, als Claassen zegt dat-ie 'het niet kan betalen', dan dient dat te worden geverifieerd en moeten de maatregelen worden genomen die iedere schuldenaar geniet, om het maar eens eufemistisch te zeggen.
Stiekem hoop ik dat dit het laatste woord is dat ik aan die vermaledijde Mol heb gewijd.
Het is me, alles bij mekaar, wat met de cultuur in Best.
(Dit stukje lees ik woensdagavond 14 januari om 18:10 uur voor op Omroep Best.)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten