Dagobertducktaks

Het woord oudjes is uit de bus gekomen als het lelijkste en meest  ongewenste woord van 2014. Wie dat uiteindelijk heeft bepaald, moet men maar van mij te goed houden. Er zijn zoveel mensen en instanties die aan dit soort dingen hun tijd vergooien, dat je er, zelfs met behulp van Google niet meer uit komt.  Zelf oud zijnde,  zie ik niets laatdunkends of neerbuigends in het verguisde woord. Het vervangen van zo'n woord – in dit geval door 'ouderen' – is trouwens in de taalontwikkeling niks bijzonders. Men spreekt in zo'n geval van een eufemisme.

Eerder zijn 'ouden van dagen' al  vervangen door 'bejaarden', wat ik eigenlijk een even lelijk woord vind als nabestaanden. En zo was het ooit, om wat voor reden dan ook, minder gewenst over 'de jeugd' te spreken (en al helemaal niet van 'die jeugd van tegenwoordig'), vandaar het eufemisme 'jongeren'. Van Kooten en De Bie zijn daar indertijd leuk satirisch mee omgesprongen, toen ze de 'oudere jongere' ten tonele voerden.

Van Dale (dat weet ik nou weer wel) heeft 'het woord van het jaar 2014' aangewezen. Hou je vast: Dagobertducktaks. Heel wat lucratiever bij het scrabbelen dan het selfie van 2013. Het woord is uitgevonden en stevig gepromoot door de FNV, slaat op de schatrijke vrekkige oom van Donald Duck en betekent dus 'extra belasting voor de rijken'. Houden wij Nederlanders het bij grote woorden, de Belgen gaan daarvoor de straat op – en werpen onder het motto wij pikken het niet langer, barricades op. Altijd gedacht dat 'iets niet pikken' een typisch Hollandse eigenschap was.

Het moet niet nog gekker worden in dit land. Hoe zo? Ook in Noord-Holland hebben ze hier en daar een dennenbosje. Geloof het of niet, maar iemand is daar op het idee gekomen, een kerstboom in de natuur van slingers en ballen te voorzien. Trouwens, je hoeft niet zo ver van huis te gaan om te stuiten op merkwaardige ingrepen. Zo weet ik in het buitengebied van Best een huis, waarvan de bewoners 's morgens vroeg een muziekspelertje met vogelgeluiden aanzetten. De hanen in de omgeving kraaien niet langer om de zon op te roepen, maar uit pure verontwaardiging.