Vliegende bommen

De V1 (Vergeltungswaffe 1) die deze week in Kruisland is opgegraven, was eigenlijk het eerste onbemande vliegtuig. Geen raket, maar ze had wel een ‘vlammende pijp’, meestal aan de zijkant, In 1944-‘45, na de bevrijding van het zuiden, kregen wij ze over ons heen, als ze vanuit Den Haag richting haven van Antwerpen werden gestuurd. We noemden ze vliegende bommen.

Lang niet alle V1’s haalden Antwerpen (aanvoerhaven geallieerden), want ze waren zeker niet perfect. Aan de ene kant waren ze angstwekkend, maar dan vooral omdat ze voortijdig naar beneden konden komen en dat ook deden (zie Kruisland), aan de andere kant wekten ze de lachlust op met hun raar knorrende motoren, die soms stopten (adem inhouden) en dan weer tot algemene opluchting verder ratelden. ‘Er vliegen weer van die verrekes door de lucht,’ zeiden ze in Breda.

Lachwekkend ook omdat de V1 duidelijk werd gezien als een laatste stuiptrekking van Hitler-Duitsland. Als zo’n ding in een weiland was neergekomen en niet een halve meter onder het maaiveld ‘verdween’ zoals in Kruisland, waarboven gedurende 70 jaar regelmatig is geploegd, dan gingen we op onderzoek uit, helemaal niet denkend aan wat voor springstof dan ook. Wat we wel zagen, was het ‘ongeregeld goed’ dat als ballast in die machines was gestopt: tot matrassen met springveren aan toe. Nog eens: lachen.

Nee, dan de V2, de eerste raket die – eveneens vanuit Den Haag – met enig succes op Londen en Parijs werd afgestuurd. Als Hitler daar eerder over had beschikt, had hij de oorlog wel eens kunnen winnen.