Triomfantelijk gezwaai met een stok

Het is lang geleden dat een korpschef van politie, een autorit in de nacht naar huis van  een burgemeester van Heeze in kennelijke staat, met de mantel der liefde bedekte. Onderscheid moest er wezen.

Nu zijn we in het stadium beland dat de – in dit geval  Haagse – politie niet eens meer kijkt naar het ‘statusbepalend’ karakter van de woning die zij met excessief filmgeniek geweld binnenvalt. Dat die Hagenezen zich evenmin afvragen, of er wellicht sprake is van diplomatieke onschendbaarheid, moet als een manco in hun opleiding, respectievelijk de hun gegeven consignes worden beschouwd.

Verder lijkt er niet zoveel verschil tussen de laars op het hoofd van Borodin (mits zijn bewering hieromtrent waar is) en de gemiddelde wijze van behandeling van burgers door de Russische politie. Dat is dan ook niet de diplomatieke rel. Veeleer is dat de stok die Poetin triomfantelijk te voorschijn heeft gehaald om ‘die mensrechtelijke westerse honden’ eens even lik op stuk te geven.

Geeft-ie straks onze koning nog een hand en zo ja, telt-ie daarna zijn vingers?