Een gesneefde biografie

Biografieën kunnen maar het best geschreven worden als het onderwerp het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Hoewel, dan nog, zie het geharrewar rond de boeken over Gerard Reve. Er is altijd wel iemand die zich ‘onjuist’ aangesproken voelt, om nog maar te zwijgen van bepaalde rechten en de vaak daarmee verbonden geldzucht.

Muziekpublicist en radiopresentator Thea Derks, niet de eerste de beste als het gaat over hedendaagse muziek, cum laude afgestudeerd musicologe, heeft jaren gewerkt aan het levensverhaal van pianist, componist en dirigent Reinbert de Leeuw, met de bedoeling het dit najaar te laten verschijnen. Maar het gaat niet door.

Derks had zich onderworpen aan de voorwaarde dat De Leeuw het goed moest vinden. Authorisatie heet zoiets. Maar eigenlijk is dat een onmogelijke eis. Want wij weten allen dat  zoiets als objectiviteit nauwelijks denkbaar is bij het beschrijven en beoordelen van een persoon en zijn werken. Met andere woorden, wat de waarnemer interessant vindt kan de mens in kwestie juist als van minder belang beschouwen en omgekeerd. Zo kan het in dit geval gebeuren, dat Reinbert de Leeuw zijn veto uitspreekt omdat hij van mening is dat de inhoud van Derks’ manuscript ‘lacunes en onjuistheden’ bevat. 

Thea Derks heeft geen zin, te reageren op De Leeuw’s afwijzing, begrijp ik uit de krantenberichten hierover. Terecht. Het zou een lied zonder end worden.

Laat de heer De Leeuw zijn levensverhaal zelf maar opschrijven. Als hij in het hanteren van de pen tenminste even goed is als in het scheppen en reproduceren van muziek.