Willem-Alexander bedreef natuurlijk politiek, toen hij tijdens dat onnoemelijk saaie interview (iemand twitterde ‘waar is Sven Kockelman?’) tegenover een eventuele salarisvermindering stelde dat dit banen zou gaan kosten. Een constitutioneel-monarchale doodzonde.
Want het gaat de republikeinen uiteraard niet in de eerste plaats om de kosten van instandhouding van het sprookje (ook een president kost het nodige) maar om het persoonlijk inkomen van de Koning. Dat staat volkomen los van de kosten van de hofhouding, equipages (gouden koets) en wat dies meer zei. Een politieke uitspraak dus en ook nog eens demagogie van de ergste soort.
De indruk bestaat dat dit interview sterk door de Rijksvoorlichtingsdienst was geregisseerd, zoals elke stap die leden van het koningshuis in het openbaar zetten. Was W.A. ook deze reactie ingegeven? Nog erger. De zich Oranjegezind noemenden – niet zelden gevoed door opportunisme, ijdelheid en oud-Hollandse ondernemingszin – hebben zich hiermee behoorlijk in de kaart laten kijken.
Ook de ‘resolute’ afwijzing door de nieuwbakken koning van een duobaan met Máxima, door sommige onnozelen tot voorpaginanieuws verheven, slaat nergens op. Máxima had hier beter het woord kunnen voeren en kunnen zeggen: Ik wil een voorbeeld nemen aan wijlen mijn schoonvader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten