Ouderwets en archaïsch

Ik heb niets met Anne Marie Oster (actrice, of misschien moet ik performer zeggen, en schrijfster; dit voor de jongeren onder ons). Maar als ik een typering van haar lees in de Wegener kranten, voel ik me opeens verwant – of jaloers, vul dat maar in, als ik me nader heb verklaard.
Er staat (cursiveringen van mij): ‘Ze heeft een lage, warme stem met een ouderwets duidelijke dictie en timbre. (…) Haar woordkeuze is zorgvuldig en speelt, een tikje archaïsch.’ Stop.
Oster heeft dus alles wat hedendaagse acteurs en
(nieuws)presentatoren niet hebben en waarom ik die niet pruim. Maar ja, ze is van 1942 en ik van 1934.
Gelukkig voelt ze zich niet afgeschreven. En ik ook niet. Ondanks de diskwalificatie die in de typering door de journalist ligt besloten.

Zie ook: Weggelopen van Nederlandse film