Die risicograad van de smalle wegen, al dan niet binnen de bebouwde kom, geldt uiteraard ook voor andere verkeersmiddelen, voegt de echte, inmiddels vijftigjarige SWOV er volledigheidshalve aan toe. Het is ook niet de voornaamste conclusie uit het onderzoek. Wel is dat het gegeven, dat bij bestelauto’s het vaakst de fietser de pineut is, wat de SWOV in verband brengt met de frequente aanwezigheid van dit soort voertuigen binnen de bebouwde kom.
Gaandeweg, bij lezing van het rapport, groeit mijn respect voor de onderzoekers, want het is hun ook niet ontgaan dat het gedrag van de bestuurders in de afgelopen tien jaren is veranderd. Zij noemen daarbij ‘een hoge taakbelasting onder meer door een toenemend gebruik van verschillende systemen die bedoeld zijn om de veiligheid te verhogen, zoals spiegels en camera’s’. Ik constateer op mijn beurt dat sommige veiligheidsmaatregelen ook wel eens averechts werken.
En dan is er het gegeven, dat mij deed besluiten, dit stukje te schrijven: ‘Een hoge taakbelasting wordt ook veroorzaakt door deadlines die vanuit de klant of de werkgever worden opgelegd, waardoor het belangrijker wordt gevonden om op tijd een pakket af te leveren dan om dat veilig te doen.’ Het effect van deze mentaliteit, die volgens mij ook meer ‘psychologische achtergronden’ heeft in de trant van ‘schiet op, ik ben aan het werk en jouw autogebruik is luxe’, is namelijk dagelijks waarneembaar. Bij bestelauto’s die onverantwoord voorrang nemen en die kleven op 50- en 30 km-wegen. En die bij een voor afremming bedoelde versmalling fietsers snijden.
Wat je ook aan technische voorzieningen bedenkt, het loopt vast op ‘de moraal’.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten