‘n Soort Jeanne d’Arc

De manier waarop Mariska Orbán – de Haas, hoofdredacteur van het oer-conservatieve Katholiek Nieuwsblad keer op keer de krantenkolommen dan wel de beeldbuis weet te halen, beheerst momenteel het nieuws, voor zover dat niet gaat over een blijkbaar onafwendbare reconstructie van het regeerakkoord.

Orbán pleegt zich te manifesteren zich als het klassieke domme blondje, dat er in zelf-veronderstelde heldhaftigheid voor gaat zitten om zich, al provocerend, door godloochenaars  te laten afzeiken. Wellicht verkeert ze in de veronderstelling, dat ze ooit als Soldaat van Christus, als een Jeanne d’Arc van de eenentwintigste eeuw tot de kring der zaligen zal worden toegelaten.

Recente, deze week weer eens opgerakelde ‘getuigenis’: Orbán’s beledigende uitlatingen over homoseksualiteit bij Pauw en Witteman. Het gaf de mij onbekende schrijver Eric van den Berg aanleiding in de Wegener kranten uit te roepen dat deze vrouw ‘tegen zichzelf beschermd’ zou moeten worden. Van den Berg voegde aan zijn diskwalificaties toe, dat Mariska had toegegeven dat ze een ex-pilgebruiker is en voor haar huwelijk seks heeft gehad. Hierbij ziet hij mogelijkheid van inkeer en boetedoening over het hoofd. Trouwens, misschien voelt ze zich ook Maria Magdalena. Met andere woorden: irrelevant.

De kritiek cumuleerde deze week in een hoogst onfatsoenlijke column in Metro, waarmee Luuk Koelman een open brief van Mariska Orbán aan de moeder van de ongelukkige Tim Ribberink fingeerde. Daarin presteerde de schrijver het, de extreme opvattingen van Orbán los te laten op een vermeende homosexualiteit van Tim en de wijze waarop de ouders daar al dan niet mee om zouden hebben gegaan.

Hiermee beginnen de zaken aardig door elkaar heen te lopen. Het bashen van die rare hoofdredactrice kan mij niet vaak genoeg gebeuren, maar haar op deze manier als voertuig voor een geschreven misbaksel gebruiken stelt de vraag opnieuw aan de orde, hoe ‘vrij’ een columnist is onder de hoofdredactionele verwantwoordelijkheid voor het medium dat hem onderdak biedt. Het feit dat Metro aanvankelijk van een onvoorwaardelijke vrijheid repte, maar daar later met een excuus op terugkwam, bewijst dat dit geen non-discussie is.