Bestse raad poetst imago wat bij

Het is tot de gemeenteraad van Best doorgedrongen, dat hij tijdens de meer dan drie maanden durende bestuurscrisis nogal wat imagoschade heeft opgelopen. Van die averij heeft de raad zich maandagavond proberen te herstellen door te erkennen dat tijdens de informatie- en formatieperiode ‘er wel het een en ander is misgegaan’. Zo is het volgens verschillende partijen wel degelijk een vraag of het niet verstandiger was geweest in eerste instantie een onafhankelijke informateur te benoemen, in plaats van de voorzitter van het plaatselijke CDA. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd, zo kwamen de fracties overeen.

Er komt dus tegen het eind van deze maand een nieuwe ‘meerderheidscoalitie’ aan, van CDA, VVD, Gemeentebelangen plus als gedogende partij Jongerenpartij JO. Maar wellicht had PvdA’s Marja van Leeuwen iets meer dan ‘n beetje gelijk, toen zij opperde dat het eerder een minderheidscoalitie is. JO heeft zich van enkele zaken verzekerd, alvorens de handtekening te zetten onder het voorlopig ‘koopcontract’. Dat zijn de onschendbaarheid van het jongerenwerk en de vernieuwing van de accommodatie van de voetbalclub Wilhelmina Boys. En dan nog behoudt oudere jongere Jo van den Bogaard wat slagen om de arm, zodat op de volle publieke tribune werd gefluisterd: ‘Hij kan de zaak zomaar weer laten springen.’

Men was opvallend lief voor elkaar. Geen onvertogen woord, zoals wel tegenover de krant gebezigd: vriendjespolitiek en achterkamertjesgedoe. Het scherpst was nog D66-er Slijper (scherpslijper ;-) toen die de gedroomde ‘cultuurwethouder’, Wout Gloudemans, onder de neus wreef dat die destijds de cultuurnota van zijn voorgangster (D66) ‘prutswerk’ had genoemd.

De bijzondere raadsvergadering had een enigszins nerveus en rommelig verloop, wat door de aankomend voorzitter, burgemeester Anton van Aert, naar hij aan het slot zei, voor een keer werd gedoogd. Of dat ook geldt voor het gedrag van een deel van de publieke tribune, dat herhaaldelijk meende te moeten applaudisseren, zal de toekomst uitwijzen. Een tamelijk onzekere toekomst van 400 dagen tot de volgende verkiezingen, zo neem ik, zonder rekenmachientje, voetstoots aan van een van de hoofdrolspelers, Leo Bisschops.