Het bruiste van de herrie

Wie dit weblog af en toe bekijkt, kent mijn weerzin tegen het woord ‘bruisen’ als het te pas en te onpas wordt gebruikt bij het promoten van evenementen en ter aanduiding van de kwaliteiten waaraan het opwaarderen van dorpscentra dient te voldoen: ‘Laat het vooral een bruisend geheel worden’. En zo heet mijn geboortedorp Ginneken ‘bruisend’, gedurende de dagen dat daar de kermis wordt gehouden.

Het comité dat zich met de organisatie bezig houdt heeft dat zo bedacht, maar ik ben de laatste om de goede, wat zeg ik: hoogstaande bedoelingen van dat comité in twijfel te trekken. Men wil immers de goeie ouwe sfeer van Ginneken benadrukken door hier en daar een cultureel element toe te voegen. Dat botst evenwel met de belangen van de plaatselijke horeca, die uiteraard slechts één doel voor ogen heeft en dat is hopen geld verdienen. En hoe doe je dat? Met zoveel mogelijk herrie.

Uit een bericht in BN De Stem leid ik af dat het op een haar na heeft gescheeld, of die botsing van belangen leidde al tijdens het vooroverleg tot de schipbreuk van deze ‘zomerfeesten’ die voor de 44e keer werden gehouden. De gemeente Breda – immers vergunningverlener bij activiteiten van de horeca – is er in geslaagd, lekker buiten schot te blijven en heeft uiteindelijk de cafés op een flink aantal punten de vrije hand gelaten, wat volgens mijn zegsman in ‘t Ginneken onder meer resulteerde in twee tegen elkaar op spelende muziekpodia voor de Laurentiuskerk en het ernaast gelegen voormalige nonnenklooster. De wedstrijd in geschreeuw en muzikale herrie op die plaats heeft er toe bijgedragen dat de viering van het 110-jarig bestaan van die kerk (een rijksmonument) zo goed als in het water is gevallen.

En, was het verder wel spannend? Zeker: acht arrestaties na een partijtje matten op de Ginnekenmarkt. Laat het vooral goed bruisen en knetteren bij de voorbereiding van het 45e zomerfeest 2013. Onder het motto hohoreca.