Tentstokken!

We raken steeds verder verwijderd van de natuur. Dat is temeer lastig, omdat er met het klimaat iets aan de hand is, al zijn velen bang dat te erkennen. Enkele waarschijnlijk overbodige adviezen aan onze dochters.

Twee berichten die vandaag door de media circuleren. Ik begin maar met het ogenschijnlijk makkelijkste. In het buitengebied van Winterswijk heeft een koe, kennelijk met het doel haar kalf te beschermen, een boerin op de hoorns genomen. Denkend aan onze stadse boerin, zijnde een dochter die regelmatig persoonlijk een optocht van koeien langs haar gedigitaliseerde melkmachine ziet paraderen, kan ik alleen maar zeggen: blijf goed uitkijken, meid, dit in de volle overtuiging dat ze nimmer haar ogen ik haar zak heeft.

Ingewikkelder zit het bij de gevaren die dochter nummer twee, haar man en haar zonen zouden kunnen bedreigen op haar camping in de Ardennen, nu felle onweders aan de orde van de dag zijn. In de Wegener pers lees ik een verhaal onder de kop ‘Blijf bij bliksem weg van de tentstokken!’ (Het uitroepteken is inclusief.) Het is de samenvatting van het volgende advies: ‘Op je hurken met je voeten tegen elkaar op een droge mat in de tent of vouwwagen gaan zitten, zo ver mogelijk bij de tentstokken vandaan.’

‘Maar pa, waar haal ik die droge mat vandaan? De tent staat onder water.’

Nou jongens, dan maar de plee, de kantine, het campingbureau of de auto.

‘Bedankt pa, maar dat hadden we zelf al bedacht. Sterker nog, we zijn al onderweg naar huis.’