Design

Het zit Eindhoven als designstad niet mee. Komt trouwens slecht uit met al die pretenties om in 2018 Culturele Hoofdstad te worden. Over de ruzies in de top van de Designacademie zal ik het verder maar niet hebben; het volgen van de berichtgeving daarover in de krant beschouw ik als pure tijdsverspilling.

Ach, was het maar simpel Lampengat gebleven. Hoewel, de 275 designlantaarntjes langs de Tilburgseweg doen het al sinds hun plaatsing in 2008 niet of niet goed. Zelfs hydrokorrels – ideetje aannemer – tegen het vocht helpen niet. Rust er een vloek op, omdat niet Philips, maar de Franse firma Thorn Lighting die paaltjes leverde?

Feit is dat design steeds vaker ondergeschikt lijkt aan functionaliteit. Deze week benaderde ik tijdens een van de vele regenbuien waarmee wij deze zomer worden gezegend, zo’n design-buswachthokje, oftewel abri. Dat hokje heeft twee vierkante designstoeltjes. Meer voor de sier dan om plaats te bieden aan een aantal reizigers, evenredig aan de grootte van het wachthuisje. Er zijn ook wel designzitbanken in de omgeving van die bushalte, maar die waren natuurlijk nat, al was het wel een goed idee van de designers die banken samen te stellen uit dunne spijlen, waardoor ze snel drogen.

Ik ging in het hokje staan. De twee stoeltjes waren bezet door een leuk meisje en een leuke jongen. Het duurde misschien een halve minuut en toen zei het meisje: ‘meneer, ga hier maar zitten’ en ze kroop gezellig op het andere stoeltje naast wat misschien haar vriendje was.

‘Ja,’ zei die jongen, ‘hier had gemakkelijk een bank kunnen staan.’

Er was trouwens geen designmobieltje te bekennen. Ik zei het al: een leuk stel.