Opbouw

(Het in deze column genoemde verhaal is online goed in een
e-reader te lezen. Je kunt het ook downloaden als *.pdf-bestand.)

De opbouw is in volle gang. Die van de kermis Best. Wereldberoemd in heel de regio. Niks bordjes ‘verboden op het werk te komen’, of ‘bouwhelm verplicht’. Natuurlijk voldoen de werken aan de eisen van de ARBO- en andere veiligheidswetten, hoewel de ladder die daar minstens tien meter hoog lijkt te zweven  tussen de spanten van het reuzenrad…?
Nou ja, de kermis is wel heel iets anders dan die in mijn tijd.
Toen de  stoomcarrousel <- nog echt stoomde. (Lees eventueel mijn verhaal Een kermisje van niks dat zich afspeelt in oorlogstijd.)

Maar het blijft wérken. Vanuit de pakwagens die kris-kras door elkaar staan, een zelfs voorzien van ‘n hijskraan. De mensen van de spelletjeskraam, die al die prijzen, groot en klein, moeten uitpakken en ophangen even goed als de mannen van het griezelkasteel uit Aken, dat helemaal is samengesteld uit huiveringwekkend realistische animatie-decors. De mens van de 21e eeuw is door het virtuele computergeweld zó verwend dat een al dan niet scheel kijkende dame in een gondel op een zwanenmeer niet meer volstaat.

Dat loopt daar op het Raadhuisplein allemaal door elkaar, ogenschijnlijk als kippen zonder kop, maar zoals gebruikelijk op de kermis, schijn bedriegt. In werkelijkheid moet de coördinatie  sluiten als een bus, ook al zie je een man de verbindingen tussen stukken geleiderails aanbrengen en worden die vastgeklonken door iemand anders die toevallig voorbij lijkt te komen. Staat alles waterpas? Dat doen ze met blokken hout en met timmermansblikken.

Open monden van tientallen kijkers, die geen strobreed in de weg wordt gelegd. Het is woensdagmiddag, dus de jongeren zijn ook ruim vertegenwoordigd; nemen er hun gemak van, zittend op de stangen van ‘n paar dranghekken. Wonderlijk dat er nooit eens van onderen wordt geroepen en dat alles zo onverstoorbaar z’n gangetje gaat.

Routine meneer, routine, zegt een senior.Maar het is wel ploeteren en zweten voor maar ‘n dag of vier feest, waarvan al die werkers moeten eten.