Pom, pom, me pommetje…

Onlangs werd ik in redelijke staat 78. Dank u. Ik beur dus al achttien jaar zonder – in de ogen van derden althans – te werken. Draag in elk geval mede bij aan de nationale last van de vergrijzing.
De ouderdom komt met gebreken, zo wil het cliché. Het is waar. Het geheim is matigheid en regelmaat, waaraan ik…eh… niet voor honderd procent voldoe. En bewegen. Mijn adagium luidt momenteel: ‘k loop dagelijks naar de bieb en op termijn  naar de taggetich. Vorig jaar liep ik ook nog de twee kilometer terug, maar tegenwoordig maak ik mezelf wijs dat dat ‘n beetje saai is, dus neem ik, zolang het nog kan met de stadspas van de gemeente Eindhoven de gratis bus. Elke keer als die bus op de Oirschotseweg een bepaald punt bereikt, zeg maar het huis van Fried van de Laar, zegt een juffrouw met Goois accent: ‘Reist u met de OV-chipkaajt, vejgeet dan niet uit te tsjekken.’ Dan denk ik: rot toch op met je OV-chipkaart. Terwijl ik er bij de aanstaande afschaffing van de stadspas toch aan zal moeten geloven.
Dat zijn zo van die dwangmatigheden, die ik inderdaad aan het ouder worden wijt. Hoewel…hoe lang kan ik het al niet laten, binnensmonds de naam van een bepaalde winkel te mompelen als ik die passeer? Vögler. Langgerekt: Veu…gler! Of bij het naderen van de bieb: Biebeljoteek, indachtig de uitspraak van een Veldhovens schoolhoofd, dat in de gemeenteraad ooit aan de perstribune de gefluisterde uitspraak ontlokte: ‘hij geeft zichzelf een tien’.
Dit alles is overkomelijk, erger, veel erger is mijn ingehouden gefluit, dat ik zelfs op dit moment, tijdens het schrijven van deze regels met geweld moet onderdrukken. Onbestemde deuntjes, van Zit ik op mijn duivenplatje (god betere ‘t) tot dat van de postwav op mijn computer, die ik eens zelf heb geknutseld.
Je zult zeggen, maar dat is toch niet zo erg? Dat wijst op een goed humeur. Nou, het is wèl erg. Uitermate irritant zelfs. Ik heb met Levensmaatje afgesproken, dat ze me erop zal attenderen, maar – en dat is een geluk bij een ongeluk – ik merk het zelf wel. Ik moet er op eigen  kracht van af, zonder psychotherapeut bedoel ik, want die lui hebben zelf ook van dit soort tics.
Belangrijke slotmededeling: Ik heb al vijf minuten niet meer geneuried. Zie je wel, het moet lukken.
Pom, pom, me pommetje…