Gestoord

De displays gaven aan dat de informatievoorziening van de NS in de war was, waardoor ze dus niet werkten. De treinen gingen van schrik langzamer rijden, zodat het kantje boord werd met
de aansluiting in Utrecht. De airco van het bovenste compartiment van de intercity stond op z'n koudst, dus die afdeling heeft voortaan, althans buiten de winter, onze voorkeur niet meer. Er kwam trouwens geen conducteur langs, om tegen te klagen. De hele dag zagen we slechts één conducteur en die volstond met meerijden en af en toe op een deurknop te drukken. Zeker geen zin in iets anders.

Boven de deur van de sprinter
's-Hertogenbosch-Deurne meldde de lichtkrant de stations die zouden worden aangedaan: Vught, Boxtel, Best, Eindhoven-Beukenlaan, Eindhoven-Centraal, Helmond (vier stations, bijna teveel om op te noemen). De mevrouw die ten overvloede de route nog eens omroept via de intercom, slaat tot twee keer toe onze bestemming Best over. Komt zeker omdat het station daar ondergronds ligt. We spreken met medereizigers af, desnoods aan de noodrem te trekken.

O ja, die treinen in slakkengang, daar hadden we gelukkig op de terugweg geen last meer van. Zou 't ook iets te maken hebben gehad met de recente wederrechtelijke passages van rode seinen, waarvan één met rampzalig gevolg? Zelden meer onzin horen uitkramen, niet in de laatste plaats door een stotterende Heer President van de NS, dan de afgelopen weken. 'Trein stopt alleen bij rood, als-ie harder rijdt dan 40 km'. Alsof het verzuim van de machinist er helemaal niets toe deed. Laagstaande zon, lamenielache. Miljoenen moeten er weer geïnvesteerd worden omdat die machinisten zitten te slapen. En intussen wil ProRail de afgeschafte bonussen compenseren met een salarisverhoging van 16 procent. Waar zijn ze op het Binnenhof intussen in godsnaam mee bezig?

Ik kijk altijd graag naar het EO-programma Rail Away, dat je meeneemt op minstens honderd jaar oude spoorlijnen, door de meest fascinerende landschappen. Vorige week was het Taiwan (wist u dat dat sinds 1945 van China afgescheiden eiland intussen 23 miljoen inwoners telt?)
De bestuurders van de treinen daar zijn verplicht, alles wat ze doen luidop te benoemen. 'Rood licht. Stop!' Ze lieten het zien. Groen. Met gestrekte arm gaf de machinist aan, dat-ie van plan was de trein in beweging te zetten. Ja, van die Chinezen kunnen we nog steeds wat leren.

Trouwens, computerisering noch modernisering in andere zin hebben ons onbegrensd heil gebracht.
Sein-,wissel- en informatiestoringen zijn zonder uitzondering van ict-kundige aard. Vroeger, ja vroegah, hadden de seinen unieke vormen. Niet dat we daar naar terug moeten, maar toch...neem nu zo'n verschijnsel als het mistbaken (foto). Eigenlijk waren het er drie: diagonaal geplaatste lange, zwart-wit geschilderde latten in de lengterichting van de spoorbaan geplaatst. Ze betekenden: kijk uit, u nadert een sein! Overduidelijk, goedkoop in onderhoud en storingsvrij.