R.-k. journalist

In dagblad Trouw zag ik bij een verhaal over het 50-jarig Haags perscentrum Nieuwspoort, een foto uit – inderdaad - van een aldaar door de toenmalige premier
De Quay (KVP) gegeven persconferentie.

Twee dingen (avant la lettre, want later een graag door Den Uyl gebezigde uitdrukking) vallen mij op en zijn tekenend voor de tijd waarin men leefde. Of eigenlijk zijn het er drie:

1. De fotograaf hanteert een Rolleiflex. Destijds de twee-ogige 6x6-camera van de fotojournalist voor foto’s vanaf niet al te grote afstand genomen, want niet uitgerust met een telelens. Het was eigenlijk meer een ateliercamera zoals je in de film Blowup kon zien. Maar je kon er mee ‘om ‘n hoekje’ fotograferen. Je keek van boven af op de matglazen zoeker, die precies even groot was als het uiteindelijke beeld en je kon de camera een kwartslag draaien om iemand te fotograferen zonder dat die het in de gaten had. Jijzelf leek immers een andere kant uit te kijken. Ook handig: de Rollei hoog boven je hoofd houden met de zoeker naar je toe, om bij voorbeeld over een haag mensen heen te fotograferen.

2. Er is een rooms-katholieke journalist te zien. M’n kop eraf, als het niet die man is met dat vlinderstrikje. De Volkskrant? De Tijd, toen nog dagblad, vooral door pastoors gelezen?

Het was mijn collega John Bindels zaliger, destijds redacteur van wat nu BN-DeStem heet, later directeur van de Vereniging Eigen Huis, die er mij op attendeerde: katholieke journalisten onderscheidden zich met dat strikje. Iets kleiner dan de vlinderdas en o zo handig vanwege de klemmetjes waarmee het aan de punten van je boord kon worden gezet. Na een half doorwaakte al dan niet van alcohol doordrenkte nacht, snel weer het heertje. Of liever de semi-artistiekeling, want dat zat er achter, de seminarist (priesterstudent) die zich op tijd bedacht had en een andere roeping (educatieve taak op degelijke roomse grondslag) had gevolgd, de gesjeesde onderwijzer…

En jij?
Jazeker, alleen was de journalistiek mijn eerste en enige ‘roeping’.

Heb nog een derde ‘ding’ beloofd, dus:

3. Er is geen vrouw te bekennen. Toch is het volgens mij puur toeval dat de foto op Internationale Vrouwendag in Trouw staat.

Als iemand (nog) weet, wie iets weet van de journalist met het strikje, en zijn achtergrond, ik houd me aanbevolen.