Dat walgelijke geld

Het verhaal van de week stond in het Eindhovens Dagblad. ‘Het kapitaal van ome Toon’ uit Bergeijk. Zo klassiek als het maar zijn kan. Vrijgezel laat dik ‘n miljoen na aan de Kerk. Komt door verandering van testament, waarvoor de pastoor Toon naar de notaris heeft gereden.

Toen was-ie al dement, zeggen de overigens erfrechteloze neven en nichten, die dit tijdens de traditionele koffietafel (kosten erflater?) vernemen. Eerder waren een tante non en de kankerbestrijding de begunstigden. Dus: ‘Niet dat het ons om het geld gaat’. Lees vooral ook de - intussen al 53 reacties - op ED.nl

Klassiek? Het doet me denken aan die kale baron uit een toneelstuk van mijn vader, die z’n dochter aan een rijke jonker wil koppelen: ‘Praat me niet van dat walgelijke geld!’ En vergeet Toonders Heer Bommel niet. De menselijke hebzucht is door de eeuwen heen (Molière!) een kostelijke bron voor satirische schrijfkunst gebleken.

In een ander stuk van mijn vader, Zand of Klei (1942) gaat een arme zandboer op sterven liggen, om bij zijn rijke vrouw een ‘testament op de langstlevende’ af te dwingen. Toen dat stuk in het Oisterwijkse openluchttheater werd gespeeld, schreef een criticus puntig: ‘Het probleem is uit de tijd’.

Het ‘probleem’ is eeuwig.