Op 30 september 2011 is de schrijfster Hella Haasse (93) te Amsterdam overleden.
Op 7 april 2004 schreef ik op hhBest 1.0 het volgende, waarop ik niets heb af te dingen, noch eraan toe te voegen.
Geachte mevrouw Haasse,
Op het NOS-journaal van 6 uur hoorde en zag ik dat u de Prijs der Nederlandse Letteren is toegekend. Geen dag te vroeg, lijkt mij, gezien het feit dat u vorig jaar uw 85e verjaardag vierde en al bijna 60 jaar geleden debuteerde met een poëziebundel. Het toeval wil, dat ik juist doende ben, uw roman uit 1949 Het Woud der Verwachting (over het leven van Charles van Orléans) te herlezen. Ik weet niet, in hoeverre u daar nu nog achter staat, maar voor mij staat dat boek nog als een huis. Wat een vermogen om een tijdperk uit te beelden!
In aanmerking genomen, wat u daarna allemaal nog hebt gepubliceerd, mag ik u toch wel als een van onze meest veelzijdige auteurs beschouwen. Naarmate ik u vaker tegenkom in interviews, documentaires en beschrijvingen, groeit mijn respect. Dat komt door uw eerlijkheid en uw bescheidenheid.
Eens had ik de eer, voor u een koffer uit het bagagerek van de trein te mogen tillen. Ik had stil tegenover u gezeten. Had graag 'n paar woorden met u gewisseld over uw werk, maar vond dat ik u met rust moest laten. Nu kan ik u fijn op deze plaats geluk wensen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten