‘Wist ik allang’

Niets is rampzaliger voor een journalist dan om, bij groot nieuws, te verkondigen: ‘Wist ik allang’. Het is ‘gelegenheidsverslaggever’ Rob de Wijk overkomen.

De Wijk is in eerste instantie ‘geschiedkundige en gespecialiseerd in internationale betrekkingen en veiligheidszaken’ (Wikipedia.) Ik zie hem vaker dan me lief is als deskundige voorbij komen op tv, altoos een hoge mate van zekerheid uitstralend, ook in situaties waar twijfel de boventoon zou moeten voeren.

Misschien noemt De Wijk zich intussen ook journalist, want als ik het goed begrijp is hij onlangs nog in samenspraak met het actualiteitenprogramma Een Vandaag ‘embedded’ in Aghanistan. In zijn kwaliteit van columnist beschrijft hij nu in dagblad Trouw, de onmogelijke positie waarin een journalist, al dan niet 
–pseudo, zich manoeuvreert door embedding te accepteren: ‘Over het belangrijkste kon ik niets zeggen.’
‘Media februari bezocht ik de Special Operations Forces in Afghanistan om de effectiviteit van hun optreden tegen de taliban te onderzoeken,’ aldus De Wijk. (…) ‘Aan het einde van een reguliere ochtendbriefing (…) kwam plotseling het huis van Osama Bin Laden ter sprake.’

Onze journalistieke wetenschapper wist dus in februari van het bestaan van dat huis, ‘ten noorden van Islamabad’, maar had er – jammer maar helaas voor Een Vandaag - klaarblijkelijk voor getekend, daar niets over naar buiten te brengen.

Een journalist heeft als primaire taak, de waarheid te vinden en die vervolgens te lanceren. Belemmeringen, op welke manier dan ook, om zijn bevindingen te publiceren, zijn dodelijk voor zijn functioneren. Vandaar dat ik onvoorwaardelijk aanhanger ben van iemand als Arnold Karskens, die embedded journalism consequent afwijst. En desondanks, of wellicht dankzij die instelling informatie weet te vergaren die er echt toe doet.

Met ‘wist ik allang’ solliciteer je naar louter hoongelach, om van ongeloofwaardigheid nog maar te zwijgen. Ook al ben je nog zo ‘deskundig’ en vaardig met de pen.