Om ziek van te worden

De machines – al dan niet van vlees en bloed – bij zorgverzekeraar  CZ hebben weer ijverig gewerkt.

In december kregen wij de nota voor polis 2011, iets van 2800 euro. In één keer te betalen. Dat hebben we zelf zo gewild, want dan krijg je wat korting. Vonden evenwel de last, waarmee we door het kabinet werden opgezadeld te gortig. Wat dat betreft is deze ploeg geen haar beter of slechter dan zijn voorgangers hoor, want die Hoogervorst bij voorbeeld, heeft ons ook de nodige kunstjes geflikt – breek me de bek niet open.

Te gek dus, die 2800 euro. In negatieve zin, uiteraard. Wij rekenen nog wel eens om en dan kom je op een bedrag van tegen de 6000 gulden hè? Dus besloten wij begin januari de tandarts maar te schrappen. Tenslotte is het een waarheid als een koe, dat je je nooit moet verzekeren voor iets wat je desnoods zelf kunt opbrengen. Het moet een risico blijven. Bovendien. Het voorlaatste kunstje (nog van Balkie c.s.) was het schrappen van de mogelijkheid je premie af te trekken. Echt waar, we worden beslopen. Als je bij voorbeeld denkt dat de hypotheekrenteaftrek  nog onaangetast is, dan help ik je uit de droom: die geldt voor ‘slechts’ dertig jaar. Mijn tijd zal het nog wel duren (Ik heb nog twintig en tegen die tijd zou ik 96 zijn, een mogelijkheid waar ik met gemengde gevoelens aan denk), maar voor starters is dat natuurlijk helemaal niet fijn.

Tip: chronisch zieken doen er goed aan, alleen het hoogst noodzakelijke te verzekeren; dan komen ze eerder over de drempel voor het aftrekken van door henzelf betaalde kosten van ziekte, inclusief eigen risico uiteraard.

Het schrappen van de tandarts scheelde al gauw 450 euro, zo bleek uit de door CZ toegezonden nieuwe polis. Het wachten was dus op een nieuwe, aangepaste nota. Nou, die kwam na ‘n week of drie, maar wel als….herinnering. Het bedrag klopte, maar zowel ondergetekende als zijn medeverzekerde levensmaatje kregen ook nog een brief, waarin hun werd meegedeeld dat ‘de persoon die de premie moest betalen’, tot dusver in gebreke was gebleven. Verder waren er folders ingesloten met de titel: ‘Ik kan mijn premie niet betalen, wat nu?’

Allemaal aparte enveloppen natuurlijk, want allemaal verschillende machines, al dan niet van vlees en bloed.

Om ziek van te worden.

Maar dat werden we natuurlijk niet. We bespaarden ons verdere chagrijn en verrichtten onze betaling. Ze zoeken het verder maar uit, daar in Tilburg.