Knuffelparadijs

Wie noemt er nu z’n kinderbewaarplaats Knuffelparadijs? Ik zou er niet over piekeren, mijn kroost daar te stallen.
De zedenzaak in Amsterdam kwam aan het licht in een weekeinde, waarin ik met vrienden discussieerde over het kennelijke ‘alleenrecht’ van
r.-k. geestelijken op kindermisbruik. In de loop van maanden heb ik, als ik me goed herinner, van één geval in protestantse kring kennis genomen. Een koster in een Hollands dorpje. Mij maak je niet wijs dat dit een exclusieve bezigheid is van religieus georiënteerden die met kinderen te maken hebben.

En ziedaar.

Een enorme klap trouwens voor het imago van het homosexuele bevolkingsdeel, omdat hier een gehuwd homostel is ontspoord met  praktische pedofilie, annex kinderporno.

De ouders van de slachtoffertjes (0-4 jaar) zijn zondag in langdurige sessies door de autoriteiten ingelicht. Daarbij kon de Amsterdamse burgemeester niet om het feit heen, dat ouders al in 2008 naar de politie waren gelopen omdat ze de man niet vertrouwden. Dat is toen geen zaak geworden, een gegeven dat de burgemeester aanleiding gaf op te merken dat toen ‘wellicht een beoordelingsfout is gemaakt’.

Jaja. Justitie speelt wederom geen glansrol, als je in aanmerking neemt dat de affaire pas ging rollen door een tip uit de VS over in Amsterdam gemaakte kinderporno.

Voorlichting in dit soort zaken – en uitgebreider kon het zondagavond niet – pleegt altijd weer nieuwe vragen op te roepen. Hoe kan bij voorbeeld de leiding bij twee crèches in járen niks hebben gemerkt? Wordt dit soort met hun ‘specialiteit’ op Marktplaats adverterende mensen, dan nooit eens gescreend? En dan die medewerker die zich in een van de crèches al chattend zat af te trekken. Wat valt er überhaupt te chatten in een peuterbewaarplaats?

Tijdens de persconferentie projecteerde justitie de politiefoto’s van verdachte meer dan levensgroot achter het ‘panel’. De hoofdredacteur van BN-De Stem twitterde vanmorgen: ‘Foto verdachte misbruikzaak  openbaar. Opsporing delicten belangrijker dan privacy verdachte ook al moet hij nog voor rechter komen.’ Dit zegt niets over het beleid van deze hoofdredacteur met betrekking tot die politiefoto’s, maar vast staat dat sommige kranten die foto’s wèl en andere die niet publiceerden.

En zo blijft het publiek weer eens in verwarring achter.