Pasen voorbij

Eigenlijk is dat dubbelop, als je zegt 'Pasen voorbij', want de oerbetekenis is Joods en luidt: voorbijgang. Denk maar aan passeren.

Maar ik wil het graag over de voorbije Pasen hebben. Beloken Pasen volgens de kerkelijke terminologie. Zoek niet bij Van Dale als je meer wilt weten over het woord beloken, want dat is een geldmachine. Wikipedia is ook goed en  gratis.

Ligt het aan mij of is het inderdaad zo, dat Pasen wat anders was dan andere jaren? Ja, voor het eerst in 15 jaar lenteweer, zei het NOS Journaal, maar dat bedoel ik niet. Veel was trouwens ook als vanouds, want ook deze paus dankt op het Sint-Pietersplein de Nederlanders voor 'die bloemen'.

Maar serieuze media, kranten niet in de laatste plaats, gaven zich wat minder over aan bespiegelingen over eieren en ontluikend leven en besteedden meer aandacht dan ooit aan de werkelijke inhoud van het paasfeest als, zeg maar gerust, de basis van het christelijk geloof en daarom voor dit geloof veel belangrijker dan Kerstmis.

Nauwelijks de helft van de Nederlanders schijnt zich dat te realiseren, maar zonder opstanding van Jezus uit het graf vervalt het hele christendom. Nu is dat als ik Andries Knevel goed begrijp, helemaal niet zó erg. Die schreef zaterdag letterlijk in de Volkskrant: Wanneer God bewezen is, is er geen geloof meer. Da's andere koek.

Boven het stuk van Knevel stond in koeien van letters een zin uit het Nieuwe Testament: 'De Heer is waarlijk verrezen.' De presentator van de EO heeft sinds hij zijn twijfels uitsprak over de schepping in zijn kring heel wat goed te maken, dus heeft hij in dat grote artikel proberen aan te tonen, dat het waarschijnlijker is dat de verrijzenis van Christus een historisch feit is dan andersom. Een wetenschappelijk bewijs? Nee, dat had-ie niet, maar dat vond-ie dus niet zo belangrijk, immers nadat bewijs is er geen geloof meer.

Uit persoonlijke nieuwsgierigheid ben ik op Goede Vrijdag om 3 uur naar de Antoniuskerk in Wilhelminadorp geweest, waar scholieren de veertien staties van de kruisweg in zogenaamde tableaux vivants uitbeeldden. Op dit weblog schreef ik, dat ik onder de indruk was van de ernst en de ingetogenheid waarmee die kinderen dat deden, waarop ik prompt een reactie kreeg: 'Bah, indoctrinatie van kinderen.'

Ik constateer dat we er met z'n allen nog niet helemaal uit zijn.

Misschien is daarom het interview dat Jan Tromp had met de schrijver Nicolaas Matsier, net even belangrijker dan de droom van Andries Knevel. Matsier is een afvallige, een godloochenaar, maar eentje met een warm hart voor het christendom. Want hij is, zegt hij, diep overtuigd van het christendom als de culturele factor nummer één in onze beschaving. Laat ik er nou precies zo over denken. Het lijkt me een goed moment om te eindigen, anders komt ik weer uit bij de wormen en paarden van Jan Peter Balkenende.

(Gesproken column voor Radio Best, 15 april 2009, 18:10 uur.)