Noodpakket niet echt iets nieuws

Binnenkort stopt de overheid een folder in alle brievenbussen met tips voor een noodpakket, waarmee je als gezin 3 x 24 uur kunt doorbrengen. Het verhaal gaat dat het verre van denkbeeldig is dat de stroom 'n keer uitvalt. Daar zijn trouwens al enkele recente voorbeelden van aan te wijzen. Hul je in een deken tegen de kou, haal conserven in huis tegen de honger, negen liter water per persoon, dat soort dingen. Kijk eventueel maar eens hier. Is er iets nieuws onder de zon? Niet echt.

Ik ben oud genoeg om de Tweede Wereldoorlog bewust te hebben meegemaakt. En ik herinner mij dat mijn vader – al dan niet door wie dan ook gestimuleerd – aan de vooravond daarvan bepaalde maatregelen heeft getroffen. Zo schafte hij zich bij een boer een plattebuiskachel aan, een typisch Brabants geval dat hij onder de schouw van zijn werkkamer liet plaatsen. Daar had tot dan een zogenaamde zaagtand met onderaan een koperen ketel gehangen. Puur voor de sier. Die werkkamer zou in de loop van de oorlog tot huiskamer gaan dienen; de ketel paste precies in het kookgat van die kachel. 

Dat was nog niet alles. In de kelder van ons negentiende -eeuwse huis in Ginneken, plaatste mijn vader enkele (vuren?)houten banken. Die kelder had muren van minstens een meter dik en we zijn daar menigmaal in gedoken bij luchtalarm. Een enkele keer was dat levensreddend, al heb ik dat zelf niet meegemaakt. Tijdens een Engels bombardement op 13 oktober 1944, waarbij de kliniek Bad Wörishofen werd getroffen (27 doden) plus de Nederlands Hervormde Laurentiuskerk, drong een bomscherf via een luik waardoorheen normaliter cokes werden gestort die kelder binnen, terwijl mijn ouders en andere huisgenoten daar zaten. De kinderen, onder wie ikzelf, bevonden zich op dat moment in een door mijn moeder gearrangeerde noodschool. (Die cokes waren voor de cv, die het in de loop van de oorlog wegens brandstofgebrek begaf.)

Nog even dit: in de Eerste Wereldoorlog was door de Duitsers nog gifgas gebruikt. De meeste landen deden dat later niet meer. Wij kinderen vonden op zolder oranje trommels met ongebruikte gasmaskers. Daar speelden we spookje mee.

Lees desgewenst mijn verhaal Het Bombardement, fragment van een jeugdboek.

Flixtrein als noodoplossing

Ben niet zo gek op privatisering van staatsondernemingen. Wie wel tegenwoordig? Denk aan NS, aan de aloude PTT, tegenwoordig PostNL Maar soms pakt het goed uit, namelijk waar de staatsbedrijven tekort schieten. Neem nou het internationaal treinverkeer in Europa. Hoor van diverse kanten dat het nergens op slaat. Voortdurende vertragingen, met gemiste aansluitingen als gevolg. Wat een wonder dat Flix, al bekend van de internationale bussen, nu ook een gooi doet naar de treinmarkt.

Journalist Hans Nijenhuis schreef deze week op LinkedIn: 'De Eurocity Direct - toch een vlaggenschip van de NS - van Brussel naar Amsterdam van 9.49 rijdt alweer niet. “Trein rijdt niet” staat er dan als enige op de borden. Vorige week ook al. En eerder deze maand.'

Privatisering? Liever niet, gaf ik al aan. Mijn voorkeur ook als anti-nationalist gaat uit naar 'prioriteit nummer 1' bij de Europese Unie.

Niettemin, de Duitse onderneming Flix die van het rijden met bussen tussen de Europese hoofdsteden tegen redelijke prijzen een groot succes heeft gemaakt (mijn familie in Frankrijk maakt er bij voorbeeld regelmatig gebruik van) opteert nu voor het inzetten van het spoor; ze heeft zelfs al 65 langeafstandstreinen besteld, in Spanje.

Dan maar particuliere concurrentie met de staatsbedrijven, waarvan met name Deutsche Bahn het geen haar beter doet dan onze NS. Wellicht is het daar nog erger.

En nu maar hopen dat de staat van de infrastructuur her en der niet dwars ligt.