Vrijheid in gebondenheid

Een vergeten begrip: vrijheid in gebondenheid. Verdere uitleg zou niet nodig moeten zijn, maar ik doe het voor alle zekerheid toch. Vrijheid houdt op, waar die van de ander begint of: zit elkaar niet dwars als je de vrijheid praktiseert. Natuurlijk sluit dat discussie niet uit, maar de tegenpool van vrijheid is toch onverdraagzaamheid.

Ik zit dit te overwegen, nu eens en andermaal blijkt dat de best geïntegreerde mensen met een immigratie-achtergrond het in onze samenleving het moeilijkst hebben. Een bekend voorbeeld is de schrijver  Özcan Akyol, die, vooral als columnist, zijn gedachten over de actualiteit in ons land in voortreffelijk Nederlands weet te uiten en daarbij geen blad voor de mond neemt. Zodanig dat dat  sommigen van zijn lezers van Turkse origine niet zint, wat hem aanhoudend op ernstige bedreigingen komt te staan.

Dan kennen we nog een betrekkelijk nieuwe ster aan het firmament: de binnenkort 40-jarige Marokkaan van de tweede generatie Morad El Ouakili, presentator van het gloednieuwe radioprogramma in de vroege ochtend Gaan (BNN-VARA). Ik volg dit programma bij tijd en wijlen en vind Morad een van de beste presentatoren uit de stallen van de NPO. Middelpunt van zijn praatshow is de luisteraar, die hij dan ook voor honderd procent in zijn/haar waarde laat. Morad luistert dus zélf in de eerste plaats.

Als ik van het bovenstaande uitga, heb ik des temeer reden Morad te beklagen, omdat er deze week bij hem iets uit de hand is gelopen: hij heeft een bepaalde beller, die zich overgaf aan vuige anti-semitische uitlatingen, te lang zijn gang laten gaan. Zijn principes hebben zich tegen hem gekeerd en daar heeft hij zich uitvoerig voor geëxcuseerd.

Wee degene die aan deze affaire voor hem gevolgen verbindt.