De rottweiler heeft het gedaan, of zijn baas?

Uit een column van mij dd 6 juli 2016: ‘Dan was er nog een grote zwarte hond, waarvan de baas op dreigende toon zei dat als je daar ruzie mee kreeg, de dokter niet meer nodig zou zijn. Flinke jongen, die baas. Moet het met een hond doen bij gebrek aan een kalashnikov.’ Waarom dit citaat? Een door Wikipedia omschreven hondenras, de rottweiler, is de laatste weken onaangenaam in het nieuws.

Eerst maar eens de berichten hierover.
1. ED, 18  september: ‘In Helmond is afgelopen zondag een hondje doodgebeten door een rottweiler. De loslopende hond toonde eerder al agressief gedrag richting mensen en andere honden. De eigenaar lijkt vrijuit te gaan.'
2. Dezelfde krant, 28 september: ‘Een man uit Tilburg is woensdag aangevallen door een rottweiler. De 29-jarige Tilburger fietste rond 8.00 uur door Best, toen de hond hem eerst in zijn linkerknie beet en daarna in zijn bil. (…) De dierenpolitie onderzoekt de zaak.’ Je zou in het laatste geval ook kunnen zeggen, ‘de dader ligt op het kerkhof.’

Zelf niet behept (ja dat moet met een p) zijnde met enig kynologisch inzicht, was ik blij met dat artikel op Wikipedia.  ‘De rottweiler is van oudsher een waak- en beschermhond.’  En: ‘Een rottweiler wil altijd iets te doen hebben. Naast consequente bejegening zijn beweging en intellectuele uitdaging voor het dier van groot belang. Als het dier onvoldoende uitdaging krijgt zal hij die zelf zoeken, vaak in een vorm waarbij zich gedrags- en/of agressieproblemen ontwikkelen.’

De respectieve bazen dienen dus onverwijld te worden opgespoord/aamgesproken op het wangedrag van hun honden, want zij zijn de werkelijke schuldigen. Geen flauwe smoesjes.