Echte sportiviteit

Wat mij zo aantrekt in de Tour, jongste aflevering, is de sportiviteit, de afwezigheid van ego’s en machogedrag, de vriendschappen, de schalkse slimheid die letterlijk op het laatste moment bepalend kan zijn.

Ik ben helemaal geen sportkijker en als het over de grote wegwedstrijden gaat ook tamelijk slordig. Daarvoor heb ik Levensmaatje, die zich veel beter verdiept in de achtergronden. Bij WK- of EK-voetbal wil een beslissende eindfase nog wel eens mijn interesse wekken, maar daarmee houdt het wel zo ongeveer op.

En als het over de TdF gaat, speelt mijn francofiele misvorming natuurlijk een woordje mee. Het eerste wat me gisteravond opviel waren de ‘nieuwe groothoeken’ waarmee Parijs deze keer bijna letterlijk onder de loep werden genomen. Waarom trouwens zo laat op de dag? Het tegenlicht van de dalende zon was echt hinderlijk. Het zal wel met de eraan voorafgaande reis vanuit de Alpen te maken hebben.

Natuurlijk speelt geld ook een belangrijke rol in de Tour.  De bonte reclames zeggen al genoeg, maar – gek – ik feliciteer de onvermijdelijke sponsoren met de successen van hun rennersstal. Er zijn trouwens ook ploegen die helemaal niks verdienen, weet ik van L. Het doet bij het slotakkoord niets af aan hun snelheid.

Nederlandse coryfeeën verschijnen vanavond aan de startstreep in Boxmeer; een financieel extraatje.  Anderen gaan als vrienden nog even  lekker ‘n potje recreatief fietsen in de bergen.
Vraag je je, als eenvoudige snelfietser af, hoe ze het toch allemaal flikken en wil je ook harder, hoger en verder? De KNWU-trainingsapp Fondo schijnt je op weg te helpen.