Brabants

Ooit werkte ik voor Brabant Pers, ‘n soort journalistiek toeleveringsbedrijf. In die functie ging ik als verslaggever naar de ledenvergadering van de afdeling Brabant van de vpro in Breda. Mijn stukje kwam niet in het Eindhovens Dagblad. ‘Afgelegd,’ zoals dat heet, door een eindredacteur onder het motief: ‘Te Bredaas.’ Van die man kan ik me geen zelfgeschreven letter herinneren, wel dat zijn carrière zo ongeveer eindigde als prins carnaval.

Ik moest hieraan terugdenken, toen ik vernam dat Ronald Goedemondt, vooral bekend als cabaretier, na enkele maanden prima columns te hebben geschreven voor de weekendbijlage van het ED, aan de kant is gezet wegens ‘niet Brabants genoeg’. Goedemondt sloeg terug met een afscheidsstuk, waarin hij ‘de vuile was buiten hing’. Het pleit dan wel weer voor de krant dat zoiets mag.

Brabants, wat is dat? Guus Meeuwis? De Brabantse nachten die volgens het lied lang heten te zijn? Massale dumping van drugsafval in de bossen? Het standbeeld van Michael Jackson bij de McDonalds? Brainport? Het fouilleren op wapens van het winkelend publiek in Helmond? De entree van FvD als op één na grootste partij in Provinciale Staten? De Tilburgse autobranden? Hou toch op.

Ronald Goedemondt bleek (ook al) iets te kunnen, wat voor de doorsnee journalist niet is weggelegd, namelijk columns schrijven. Voor zoiets moet je namelijk ‘n beetje kunnen doordenken, respectievelijk wat achtergrondkennis hebben.

In dezelfde zaterdagkrant waar G. zijn vertrek aankondigde stond een historische foto van een neomist. Dat is (was) een pas gewijde priester, die geflankeerd door zijn ouders en voorafgegaan door bruidjes (maagdekens zeiden ze ooit) op weg was naar de kerk van zijn doop voor het opdragen van wat heette zijn ‘eerste heilige mis’. Brabantser kan bijna niet, maar de journalist die het bijschrift maakte wist van toeten noch blazen, terwijl hij één muisklik verwijderd was van het Regionaal Historisch Centrum Eindhoven waar alles haarfijn staat opgeschreven.