Levensmaatje roept vanachter haar laptop: ‘MAKRO heeft volgens de ANWB Kampioen de Nationale Tanktest gewonnen.’
Voor alle duidelijkheid: de pompen van de MAKRO behoren tot de categorie wit, wat wil zeggen dat de kwaliteit van de merkloze brandstof wisselt, naar gelang de onderhandelingen met de raffinaderijen uitpakken. De aanprijzingen via de geluidsinstallatie in de groothandel, die allang geen groothandel meer is, bevatten dan ook geen mededelingen over kwaliteit; wel gaat het steeds over ‘onze superlage prijzen’.
De testers kunnen me nog meer vertellen. Die opvatting koester ik al veel langer dan sinds de roemloze neergang van de jaarlijkse oliebollentest van het AD. En van het lukraak tanken bij witte pompen ben ik genezen.
Hoezo? Moderne auto’s, zeg maar (oei!) de millennials, zitten vol elektronica, wat tevens inhoudt dat je bij het geringste foutje een alarmerende melding krijgt, die je naar de garage doet reppen. Olie niet OK? Piep!
Los van die elektronische boodschappen, kun je een mankement natuurlijk ook wel eens fysiek vaststellen. Zo had ik eens last van een stotterede benzinemotor, als je begrijpt wat ik bedoel. In de garage werd met de computer vastgesteld dat er sprake was van vervuiling. Of ik maar even een afspraak wilde maken voor een schoonmaakbeurt ad 1200 euro. Mooi niet.
Via via kreeg ik een gepensioneerde automonteur aan de lijn en het eerste wat die vroeg was: waar tank je? Dat gestotter hield onmiddellijk op, toen ik op zijn advies bij een willekeurige pomp een flesje schoonmaakspul voor in de tank had gekocht. En verder? Uitsluitend merkbenzine. ‘Want die moderne auto’s zijn hypergevoelig.’
Nooit meer last.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten