Reaguurders

Het eerste wat bij de gemiddelde kijker/luisteraar/lezer opkwam, toen het bericht verscheen over de kleuter die in een recreatiepark verdronken in een sloot werd gevonden, was: waar waren de ouders en wat deden ze?

In die geest reageerden ook allerlei mensen op sociale media. ‘Zaten zeker op hun telefoontjes te kijken,’ dat soort opmerkingen.

Columniste Nynke de Jong maakt zich daar boos over. Nou ja, ‘n beetje. Zelf moeder van twee kinderen zijnde, waaronder een dochtertje van twee, toont zij overtuigend aan dat zo’n kind onverhoeds aan je zorg kan ontsnappen.

OK

Maar waar ik nou weer over val is het gebruik door De Jong van de aanduiding reaguurder. Daarmee worden namelijk mensen bedoeld, die als het ware stiekem gluren op ranzige websites en dan zonder al te diep nadenken maar wat intikken, meestal iets te berde brengend dat als een tang op een varken slaat of een staaltje van mislukte humor presenterend. Het taalgebruik is navenant; op het randje van anafalbetisme.

Ik ben evenwel terughoudend in het veroordelen van deze types. Ze voelen zich blijkbaar uitgedaagd, mogen dan niet zoals Nynke de Jong over ‘de gave des woords’ beschikken, maar willen toch hun ei kwijt. Laat ze die vrijheid, mits ‘ieders verantwoordelijkheid voor de wet’.