maandag 27 februari 2017

De jeugd van toen en tegenwoordig

Dat idee van CDA-er Buma, maatschappelijke dienstplicht, waar doet dat toch aan denken? Precies, partijgenoot Lubbers die trouwens in 1993 nog een stapje verder ging met zijn strafkampen voor criminele jongeren. Gewoon doodgebloed, dat idee, hoewel salonsocialist Kok er later nog op is teruggekomen.

Hou er toch over op. De jeugd van tegenwoordig is gelijk aan die van toen. Het was in de jaren vijftig (!) van de vorige eeuw dat mijn vader een sneeuwbal in z'n nek kreeg. Toen-ie zich omdraaide stond daar 'n knul die treiterig riep: 'Ja dat doe ik!'

Pubers moeten zich laten gelden, vooral de jongens. en uiteraard in het negatieve. Testosteron hè? Met normaal doen valt geen stoer imago op te bouwen. Met een blikje cola light ook niet, afgezien van het demonstratief, na het nuttigen van de inhoud, aan de kant van de weg flikkeren. Een helaas te vroeg overleden vriend van ons was in de tijd van Lubbers onderwijzer in Tilburg Noord. Hij kreeg van een moeder de vraag: 'Mister, zou 't helpen as ik hem 'n brommer gaf.' Nee, er helpt ook geen actie prullenbakken versieren, zoals momenteel in Best, tegen. Zomin als strafzorg. Zie je de motivatie al?

Trouwens, maatschappelijke dienstplicht? Het zal wel weer tegen de Rechten van de Mens zijn. Opvoeding? Zou kunnen. Vooralsnog zie ik meer in voorbehoedsmiddelen met als alternatief een cursus ouderschap. Eerst kind af zijn - kan lang duren - dan pas verwekken en baren. Het lijkt het presidentschap van Amerika wel.


dinsdag 21 februari 2017

Mottenballen

Het Lagerhuis, een succesvol discussieprogramma op tv van de VARA (1997-2005), wordt ter gelegenheid van de naderende verkiezingen voor één keer nog eens uit de kast gehaald. Niet voor 't eerst trouwens, want in 2010 werd het ook bij verkiezingen nog eens ingezet. Terecht vinden sommigen dat het programma weer voor onbepaalde tijd nieuw leven zou moeten worden ingeblazen. Het heeft bewezen, tot aardige confrontaties te kunnen leiden tussen politiek en burger. Als daar ooit behoefte aan bestond, dan is dat nu wel.

Tot de voorstanders van die heropleving behoort, zo hoorde ik haar zeggen in haar wekelijkse column voor BNR (radio) de schrijfster Marianne Zwagerman. Alleen, ze gleed volgens mij onderuit met de constatering dat voor de komende gelegenheidsuitzending(en) presentator Paul Witteman (70) uit de mottenballen is gehaald - niet in het midden latend dat ze dat maar niks vond.

Sinds hij vertrok bij het toen nog zo geheten Pauw en Witteman, presenteert Witteman onder meer op zondagavond op een charmante manier het naar hem genoemde Podium, waarin klassieke muziek, mede door de 'versieringen' van pianist/cabaretier Mike Bodde en trendwatcher Floris Kortie, voor de gemiddelde kijker een delicatesse wordt. Voor Paul Witteman geldt dus het still going strong, wat volgens de Cambridge-dictionary staat voor still be successful after having existed for a long time. Het staat nog te bezien of dat over 'n jaar of twintig van de immer triomfantelijk-arrogante Marianne Zwagerman kan worden gezegd.

Mottenballen? Als je dat nou van de inmiddels 93-jarige, in het openbaar in z'n broek plassende dictator Mugabe zou zeggen. Volgens een mededeling van Bram Vermeulen op Radio 1, zou de echtgenote van de Zimbabwaanse president  bereid zijn, tzt diens lijk, bij gebrek aan een alternatief, voor het presidentschap, kandidaat te stellen.

vrijdag 17 februari 2017

Dorpspompklets als nationale rel

Zover is de Nederlandse journalistiek nu al gezonken, dat kletspraat rond de dorpspomp - het kan ook de leugenbank zijn - is verheven tot een nationale kwestie. Sinds de regionale kranten digitaal overal bereikbaar zijn, is bij voorbeeld het Radio 1 Journaal er 's morgens al als de kippen bij om die ongesubsidieerde media leeg te roven. Hoeveel van het radionieuws komt van eigen verslaggevers? Als dat tien procent is, geloof ik het onmiddellijk.

Een typisch geval is de zogenaamde lootjeskwestie bij de amateur-vv Bladella - voor de duidelijkheid, in de Kempen, ten zuiden van Eindhoven.

SBS6' Hart van Nederland, gespecialiseerd in straatinterviews (" 't Is toch wat") en badderende olifantjes springt erop, de rest inclusief het NOS Journaal volgt als onderdanige hondjes. Effe wat anders, een digestief  voor die over elkaar heen buitelende torentjeskandidaten.

Een  dorpsruzie als die rond het honderdjarige Bladella (z'n Twitteraccount beperkt zich nagenoeg tot de visuele weergave van de wekelijkse opstelling zodat je daar niet moet zijn voor scheldpartijen en bedreigingen, waar wel zeg ik lekker niet) ooit hooguit 'n kadertje waard op de streekpagina, wordt nu tot tweemaal in één week toe de opening van de krant waardig geacht. 'Lees verder op pagina 3' voor de volgende vette kop.

Ben je nu niet zelf bezig? Helemaal niet. Ik zou niet durven, gezien het overheersende nietes-welles, kenmerkend voor dit soort ruzies. Zo'n voetballersmoeder die zegt: 'Ik heb m'n statement gemaakt.' Dan weten we toch al genoeg?

Los het daar in Bladel toch snel even op. Wees blij met het vv-bestuur en al die vrijwilligers, of doe het zelf beter.

dinsdag 14 februari 2017

Gekte kent geen grenzen

Sommigen zeggen, de wereld is gek geworden, anderen, alles staat op z'n kop. Seksuele voorlichting aan de hand van de bloemetjes en de bijtjes is uit de tijd, maar dat neemt het belang van de bijen voor de agrarische bevruchting natuurlijk niet weg. In plaats van de oorzaak van de massale bijensterfte weg te nemen, gaan we nu drones de lucht insturen om hun werk over te nemen.

Laat ik ter beschrijving van de actuele gekte afdalen naar het plaatselijke. Iemand bij de gemeente Best heeft het in z'n hoofd gehaald, het winkelcentrum De Boterhoek tot woonerf te verklaren.

Wat houdt dat in? Fietsen, ooit verboden in dit voetgangersgebied van weleer, wordt niet langer gedoogd (bij gebrek aan handhaving), maar officieel toegestaan. Brommen ook. En auto's mogen er stapvoets rijden, al wordt dat door het straatmeubilair niet aangemoedigd. Kwaadwillenden zijn niettemin uitgenodigd even een ramkraakje te plegen. Niet door mij, haast ik me te zeggen voordat ik een proces wegens aanzetten tot een misdrijf aan m'n broek krijg. Maar denk niet dat de Boterhoek misdaadvrij is: herinner je de brandstichting in een restaurant, enkele jaren geleden.

Vorig jaar is er in Best onnodig lang gedelibereerd over de vraag of een deel van de Hoofdstraat al dan niet autoluw moest worden gemaakt. Er werden zelfs enquêtes over gehouden, teneinde aan de weet te komen wat iedereen allang wist: weg met die auto's.

En nu, in een vloek en een zucht wordt een qua profiel daarvoor volstrekt ongeschikt winkelgebied als De Boterhoek tot woonerf verklaard. Gebrom in de gemeenteraad, waar een lid meedeelde al door een fietser te zijn aangereden. Is hiermee de kous af? Ik denk het niet. Sterker, ik denk wèl dat er eindelijk een oplossing moet komen voor de massa geparkeerde fietsen bij de Albert Heijn, waarmee dit deel van de objectvrije stroken voor de winkels wordt bezet. AH met z'n dichtgeplakte etalageruiten hoort in zo'n als 'gezellig' bedoeld, intiem winkelcentrum niet thuis. Ook dat weet iedereen.

En voor alle zekerheid, want de gekte kent geen grenzen, kom me niet aan met 130 km-borden, want ik hoorde iemand op de radio zeggen dat de VVD met die borden haar geurgrens afbakent, zoals honden dat al plassend doen.

maandag 6 februari 2017

Honden blaffen, karavaan trekt verderr

Boosaardigen zouden kunnen zeggen dat Eindhoven in het dossier herindeling van Zuid-Oost Brabant zich opstelt als een wolf in schaapskleren, maar volgens mij is dat soort taal intussen wel achterhaald. Iemand suggereerde dat de gemeente in de toekomst wel eens Eindhoven c.a. (cum annexis) zou kunnen gaan heten, maar in een zogenaamde commissie notitie van B en W (zie je wel, dat burgemeester Jorritsma in zijn nieuwjaarsrede niet louter voor zichzelf sprak) komt het woord annexatie niet voor. Fusie is het woord voor wat natuurlijk op hetzelfde neerkomt.

De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder. Hoe weet je dat? Het provinciaal bestuur van Noord-Brabant heeft de randgemeenten Nuenen en Son en Breugel in december schriftelijk gevraagd om voor 1 juli 2017 te laten weten hoe zij denken over een eventuele fusie. Eindhoven heeft, als mogelijk andere fusiepartner van Nuenen, tegelijkertijd het verzoek gekregen, mee te denken. Interessante vraag aan Eindhoven: 'Wat heeft u te te bieden aan de kernen van een fusiepartner bij een eventuele fusie?' Dit gaat over de handhaving van de eigenheid van de dorpen. En daarbij natuurlijk over meer dan over de stadsburgemeester die tijdens de Nationale Voorleesdagen afdaalt naar de basisschool van het kerkdorp Acht om daar acte de présence te geven (historisch). En ook over meer dan het al dan niet voortzetten van het ophalen van oud papier voor een goed doel door een plaatselijke particuliere instantie (ook historisch, namelijk een lopende kwestie tussen Breda en het al eeuwen geleden geannexeerde Prinsenbeek).

Ter zake. Niks wolf in schaapskleren. In hun 'commissie notitie' bedrijven B en W van Eindhoven diplomatie, waarin 'zorgvuldigheid' en 'transparantie' sleutelbegrippen zijn. Voorop staat dat de beslissing over fusering ligt bij de gemeenteraden van de randgemeenten, nu nog slechts Nuenen en Son-Breugel. Meer dan terloops komt de regionale intergemeentelijke samenwerking aan de orde, waarover Eindhoven opmerkt dat die 'noodzakelijk blijft'. Toevallig zijn die samenwerkingsvormen momenteel onderwerp van evaluatie en eveneens toevallig komen de resultaten van dat onderzoek vóór 1 juli ter beschikking van de gemeenteraden. Het ligt voor de hand dat rond de zomervakantie veel duidelijk wordt over de door de karavaan te volgen route. Of die louter langs de wegen van samenwerking zal blijven lopen, staat op z'n zachtst gezegd te bezien.
Want, zegt Eindhoven, de bestuurlijke slagkracht van de Mainportregio moet wel voorop staan, dus 'op lange termijn voorzien wij een substantiële afname van het aantal gemeenten' en 'als een andere gemeente in het stedelijk gebied besluit tot bestuurlijke fusie, dan is aansluiting bij Eindhoven voor de hand liggend.' Verderop noemt het college de 'kernwaarden' waarnaar de provincie vraagt en waarvan het college zegt dat ze nu al uitgangspunt vormen voor zijn handelen.

Ik pik uit die opsomming van kernwaarden (een lijst van negen punten):
- Aansluiten bij de behoeften en identiteiten van gemeenschappen en inwoners, op niveau van wijk, buurt en dorp, stadsdeel, stad, stedelijk gebied en regio.
- Maatschappelijk draagvlak.
- Herkenbaarheid en aanspreekbaarheid van de overheid als het gaat over dingen die de inwoners rechtstreeks raken.
- Transparantie.
- Rechtstreeks kiezen van vertegenwoordigers.
- Zo min mogelijk bestuurlijke en ambtelijke drukte.

Werk aan de winkel voor de randgemeenten.

Als de fusie met Nuenen doorgaat, krijgt de stad er op de kaart een puist bij en met Son en Breugel nóg een. Historisch gezien niks bijzonders, want rond 1920 annexeerde het 'nestje' Eindhoven  Woensel, Gestel, Stratum en Tongelre. Op de kaart zag er dat uit als een spin, door de tussenliggende groene zones. Die zijn inmiddels met bebouwing nagenoeg opgevuld.

vrijdag 3 februari 2017

PHPD

Aan het slot van een consult vroeg ik mijn huisarts: Wat is PHPD. Ze kwam zonder aarzelen  met een latijnse term die ik vergat op te schrijven, al te happig om mijn kennis hieromtrent te ventileren. Toch maar eens gegoocheld op definition. Een reeks verklaringen verscheen op het scherm.

Post Hallucinogen Perceptual Disorder
Peak Hour Peak Direction (traffic)
Public Health Promotion Division (Thailand)
Palos Heights Police Department (Illinois)

De mijne is er niet bij. Ze komt van een dame op leeftijd, wat volgens mij een eufemisme is voor oude vrouw, Gevraagd naar haar welbevinden, antwoordde zij: 'Och, PHPD, Pijntje Hier Pijntje Daar.' Geweldig, Weer eens wat anders dan still going strong of andere gemeenplaatsen.

Ik was bij de dokter in verband met PHPD. Na enige fysieke testen, waarvoor ik niets hoefde uit te trekken, verklaarde ze met grote stelligheid: 'Het is niet het hart. Hou de boel maar goed warm.'

Wees dus gerust, PHPD gaat geen leven leiden als een aandoening, die het nationale zorgapparaat in werking stelt, gelijk Alle Dagen Heel Druk (ADHD).

Vooralsnog zijn er belangrijker prioriteiten, zoals de erkenning van de ernst van het Q-koortsprobleem.