BN-ers even niet thuis

De TV-actie ter bestrijding van van de ebola (555) is in gevaar, omdat BN-ers niet naar Afrika durven, respectievelijk hun verzekeraars het ook niet zien zitten. Dat maakt zo’n uitzending ‘n stuk minder spannend.
Je zou dan best willen weten, wie het allemaal laat afweten. Erika Terpstra, anders steeds bereid naar verre, warme landen af te reizen, mits er aaibare zwartjes (dit is natuurlijk een neerbuigende, kolonialistische aanduiding uit de tijd van de missiepaters en het ten bate van hun werk op school verzamelde zilverpapier) in  de buurt zijn. En uiteraard de inzoomende camera’s. Paul de Leeuw, ook niet vies van nóg meer aandacht? Gordon, wiens succes bij schofferende opmerkingen  tegen wie dan  ook hem altijd van succes verzekeren? Ach je kent ze natuurlijk allemaal, want ze teren voor zolang het duurt eerder op hun BN-erschap dan op enig talent.
Nee, dan de Karel Doorman. Die heeft toch maar mooi de nodige spulletjes afgeleverd in de haven van Sierra Leone. Het ministerie van Buitenlandse Zaken twitterde een op veilige afstand genomen foto van het lossen van die hulpgoederen; met zo’n beeld kan je de nationale hysterie op de beeldbuis natuurlijk niet opvoeren. Ik bedoel maar, het beoogde ‘succes’ van zo’n tv-uitzending is ook een kwestie van volksmentaliteit. Altijd zo geweest. 'Een volk krijgt de krant die het verdient.'

Ik hoor intussen dat ook journalisten met de veiligheid in de ebolanden zouden worstelen. Dat verbaast me enigszins, in aanmerking genomen, dat we vrijwel dagelijks zien hoe verslaggevers als Jan Eikelboom en Sander van Hoorn, in het Midden-Oosten in buitengewoon  riskante situaties hun werk doen. Maar ja, niet iedere journalist heeft een organisatie achter zich.