Is online winkelen wel zo leuk? Niet altijd

De originele winkel op de hoek gaat op de fles, weg gezelligheid. Allemaal vanwege het gemak en het – vooral vermeende – voordeel. We komen nog eens van een kouwe kermis thuis.

En is online winkelen wel zo leuk? Mwah. Om maar eens ‘n aspect te noemen, deugt het naar jouw oordeel niet wat je koopt, dan kun je in de winkel stampij maken en je geld terugeisen. Online gaat dat zo maar niet – je mag blij zijn, als je antwoord krijgt op je gemailde klacht en uiteindelijk, als je de ultieme eis stelt, blijft dat antwoord uit. En de uitgiftebalie dan, vaak gevestigd op een of andere bedrijventerrein? Die jongens en meisjes daar zijn dozenschuivers zonder enige bevoegdheid. ‘Jammer maar helaas,’ meneer.

En dan die agressieve, knipperende reclame op je scherm, vaak vergezeld van ‘waarschuwingen’ dat als je niet doet wat ze zeggen, je morgen je computer of smartphone in de vuilnisbak kunt gooien.

Ik heb een wrange ervaring met nota bene een alom gerespecteerd anti-virusbedrijf. Nee, niet met Norton, dat ik trouwens ook een behoorlijk irritante firma vind, waarvan de vaak voorgeïnstalleerde software speciale gereedschappen (tools) nodig heeft wil het zich laten verwijderen. Sommige pc-fabrikanten hebben er sowieso ‘n handje van, het meegeleverde besturingssysteem (ik heb alleen ervaring met Windows en Android) uit te breiden met allerlei rommel, waarom je niet hebt gevraagd. Vroeger kreeg je het ‘kale’ besturingssysteem er op cd’s bij, voor het geval er iets mis is. Tegenwoordig moet je de computer na aankoop zelf de nodige herstelmedia laten maken, wat betekent dat je bij een calamiteit de fabrieksinstallatie plus rotzooi terugkrijgt. Er zit niets anders op, dan je computer naar eigen wensen en inzichten softwarematig te verbouwen. Tweaken heet dat. (Zoiets heeft natuurlijk niet iedereen in de vingers.) Daarna maak je met een apart aan te schaffen programma een systeembackup,  die er voor zorgt dat je alleen in het uiterste geval, zoals de vervanging van de harde schijf, hoeft terug te vallen op bovengenoemde herstelschijven van de fabrikant. Daarna kun je, als het goed is, daar de meest recente ‘eigen’ backup overheen zetten, waarna alles weer werkt zoals het behoort.

Recentelijk heb ik die truc moeten toepassen, nadat ik door mijn achtenswaardige virusscanner AVG in de maling was genomen. Van AVG gebruikte ik al jaren de gratis versie, maar vanwege de toenemende onveiligheid op het web, stapte ik vorig jaar over op een betaald exemplaar. Circa 40 euro voor één jaar. Nu heeft die betaalde versie enkele leuke extraatjes, zoals een schoonmaakprogramma waarmee je een trager wordende computer bij de kladden kunt pakken.

Alles gaat goed (wat van AVG verwacht kan worden) totdat de softwaremaker mij verleidde, een probeerversie-voor- één-dag van ‘n  ‘interessante’ uitbreiding van dat schoonmaaktooltje te downloaden. Hoogst interessant, inderdaad, maar m.i. niet nog eens 30 euro voor een jaar waard. Dus Nu kopen? Toch maar niet.

Je raadt het al: de klok viel niet terug te draaien. Dus besloot ik tot de update van AVG 2013 naar 2014, met gebruikmaking van mijn gekochte licentiecode. Geen probleem, behalve dat het leuke schoonmaakprogramma van de oude versie in 2014 niet meer blijkt te bestaan, tenzij je betaalt.

Daar heb ik dus op de hierboven geschetste manier korte metten mee gemaakt. Aan een klantenservice ben ik, door schade en schande wijs, maar niet meer begonnen.