Verwarring rond regionale omroep

Over de toekomst van de regionale omroep hoor je de raarste dingen.  De verwarring ten top.

Eerst was het NPO-voorzitter Henk Hagoort, die zou hebben voorgesteld, de dertien regionalen allemaal bij ‘Hilversum’ (niet in) onder te brengen. Sindsdien is de overkoepelende organisatie ROOS RTV niet meer met hem on speaking terms. Geen wonder, aan de horizon staat op deze manier ‘n soort Van Gewest tot Gewest, met programma’s over het midwinter-hoornblazen in Twente en een wedstrijd bolus bakken in Zeeland. Het vak heeft het plan Hagoort vorige week al van tafel geveegd, als de zoveelste bedreiging (na de uitkleding van de dagbladen) van de regionale journalistiek.

Nu blijkt dat de gewestelijke  omroepen de voorkeur geven aan intensieve samenwerking, waarbij ze overwegen een gezamenlijke bezuiniging van 25 miljoen euro op te vangen met ‘n soort businessplan, waarin een nadrukkelijke scheiding wordt aangebracht tussen ‘nieuws’ en ‘cultuur’. Nieuws hoort daarbij voorop te staan. Dat klinkt heel fraai, maar nieuws is natuurlijk altijd al de eerste opdracht aan de omroepen geweest.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Want wie maakt uit wat nieuws is? Valt sport daar bij voorbeeld ook onder, of is dat toch meer cultuur? Ik weet het antwoord al, maar laat dat verder in het midden. En cultuur, is dat alleen carnaval of, zoals wordt gesuggereerd, het skûtsjesilen in Friesland?

Ik moet bekennen dat ik persoonlijk zelden naar de regionale omroep luister en eigenlijk helemaal niet kijk. Haar nieuws pik ik doorgaans op van de websites en wat de radio betreft, mijn luistergedrag wordt grotendeels bepaald door het tijdstip van de dag of de nacht. Als dan de zender beheerst wordt door wat heet ‘de muziekmachine’, ben ik snel vertrokken. Wat dat betreft, pakt een commercieel station als BNR het slimmer aan door nieuws- en praatprogramma’s ‘s nachts te herhalen.

Samenwerking met de dagbladen, die hier en daar al gestalte heeft gekregen, lijkt als wederzijdse noodsprong niet gek maar ze is wel de definitieve bevestiging van de situatie dat het werk van de regionale omroep, althans in Brabant, weinig aan de diversiteit van de nieuwsgaring heeft bijgedragen. Met andere woorden, ze werd aanvankelijk door de gedrukte pers als ‘bedreigend’ beschouwd, maar is allerminst gebleken dat te zijn.

Wie de echte oplossing weet mag het zeggen.