Op z’n smalst

De wegen waarop op z’n hoogst 80 km per uur mag worden gereden, zeg maar de de provinciale wegen, zijn de smalste ter wereld, zo heeft de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) laten weten. Daar zou iets aan gedaan moeten worden.

Nederland op z’n smalst. Wat ‘n wonder, we zijn ook zo ongeveer het kleinste land ter wereld, op Luxemburg en Andorra en dat soort dingskes na. Blijkbaar hebben we nog niet geleerd, daarmee te leven. Ik kan er niks aan doen, maar sommige kanttekeningen van de SWOV wekken bij mij de lachlust op. Zoals die bij de redresseerstroken aan de zijkanten van de rijbaan. Blijkbaar zijn die ook te smal. Analyseer ik op z’n boerenfluitjes het woord redresseren goed met een verwijzing naar het begrip dresseren? De weggebruiker moet blijkbaar door die randjes opnieuw worden afgericht: houd koers maat. Nooit geweten dat die bestonden trouwens, redresseerstroken.

Het is niet voor het eerst dat het smalle profiel van de provinciale wegen aan de orde wordt gesteld als mede-oorzaak van teveel verkeersongevallen. Als bezwaar tegen verbreding werd tot nu toe aangevoerd, dat zulks het hardrijden stimuleert. Ziet de SWOV opeens dat nadeel niet meer?  In 2009 pleitte de Zeeuwse commissaris van de koning, tevens voorzitter van Veilig Verkeer Nederland (VVN), Karla Peijs, voor het landelijk invoeren van een inhaalverbod op deze wegen. Een idee dat door de SWOV, als zijnde onhaalbaar, zo ongeveer van tafel werd geveegd. Want dan zou je ook een minimum snelheid moeten invoeren en landbouwvoertuigen de toegang tot deze wegen moeten ontzeggen.

Na het verbreden van de provinciale wegen, komt de SWOV wellicht met een andere wens: haal alle bochten eruit. Zie je het al gebeuren, met kronkelwegen door een ‘historisch’ landschap als die tussen Sint-Oedenrode en Best, waar nu een ‘adviessnelheid’ van 60 km staat aangegeven?

Vorig jaar bracht ik ‘n week door in Twente. Daar hebben bijna alle provinciale wegen dubbele asstrepen (inhaalverbod), terwijl voor het langzame verkeer parallelle voorzieningen zijn gemaakt. Ondanks dat daardoor de rijstroken wéér wat smaller waren geworden, voelde ik me er behoorlijk op m’n gemak. Misschien moet het toch die kant op. Alleen, wie zal dat betalen? Iets voor na de crisis.

(Gesproken column voor Omroep Best, 14.08.13.)