Restaurants

Met restaurants is het uitkijken geblazen, misschien tijdens de vakantie nog meer dan thuis. In toeristenplaatsjes wordt al gauw geredeneerd: ‘Die zien we toch nooit meer terug.’  Dus die kunnen we wel piepzak schenken in plaats van een pittige petit café. Dit soort ondernemers stevent af op een faillissement en als dat gebeurt, ‘eigen schuld dikke bult’.

Toen daags na Pinksteren enkele favoriete restaurantjes gesloten bleken, zijn we er toch weer in getuind. Pizzeria met aardig lijkende pasta’s, aangekondigd op zo’n krijtbord voor de deur. Eenmaal gezeten – we zijn alleen, wat een waarschuwing op zich zou moeten zijn – laat Levensmaatje haar kritisch oog dwalen over gordijnen en vloeren…tja. De ‘waardin’ veegt zo nu en dan haar peuter van onder een tafeltje uit. Is die vloer schoon? Mwah.

De uitbater, tevens kok, zit buiten met z’n mobieltje te spelen en sloft, daartoe opgeroepen, weinig geïnspireerd naar binnen. Laat ik het niet te lang maken want dat is het niet waard. De pasta’s met zogenaamde zeevruchten voor de een en gebakken spekjes voor de ander, zijn uitgesproken lauw. Daar kunnen de ‘artistiek’ over het vierkante bord gestrooide peterseliesnippers (uit een potje) natuurlijk weinig aan veranderen.   Dit was uiteraard het moment, om de hand op te steken en te zeggen: ‘Dit is beneden de maat, hiervoor gaan we niet betalen.’ Ik heb me vast voorgenomen dat een volgende keer ‘gewoon’ te doen. Waarom zou de gemiddelde winkelier garantie moeten geven en zo’n klojo niet?

‘Die zien we niet meer terug.’ Wel dus. We lopen de straat nog even heen en weer en komen de dienster (die de tent inmiddels heeft gesloten) met haar kleuter tegen. Ze kijkt beschaamd (?) een andere kant uit.

Nee, dan de eenvoudige maar smakelijke lunch met charcuterie, konijn en ratatouille die we ‘n paar dagen  later genieten op het tegen de zon afgeschermde terras van dat restaurantje in een bergdorp. Bien soigné.

Na regen komt zonneschijn moet je maar denken. Die laatste is hier in de Haute Provence volop present, kan ik meedelen. Alleen lijken we van  dezelfde noordelijke wind te genieten als de rest van West-Europa.