Politieke tinnegieters

In de gemeente Waalre, waar iedereen  het toch al zo moeilijk heeft (woonwagenbeleid, afbranden gemeentehuis) is nu weer laaiende ruzie over de voortijdige aankoop van een vuilniswagen. De verantwoordelijke wethouder ontsprong de dans, maar de gemeentesecretaris is nu de zwarte piet toegespeeld, want ‘zij heeft het toegelaten dat een ambtenaar de beslissende handtekening heeft gezet’.

Ze zoeken het maar uit, daar in Waalre.

Maar is er iets nieuws onder de zon? Natuurlijk niet. Tachtig jaar geleden gebeurde er in de toenmalige Ginneken en Bavel, de gemeente waar ik geboren ben, nagenoeg hetzelfde, zonder enig politiek gevolg. De Bavelse wethouder, uiteraard een agrariër, zei toen langs zijn neus weg in de raadsvergadering: Ik wit nie of gullie ‘t al wit, maar ik heb maar vast ‘n vullesauto gekocht.

En dat dus in een gemeenteraad, met een ‘vooruitstrevende’ oppositie van niet-Ginnekenezen (d.w.z. import), die door de burgemeester, jhr, mr. Theodore Serraris, werd gekwalificeerd als een stelletje politieke tinnegieters.

Zou het gezelliger worden als de minimum omvang van de gemeenten 100.000 wordt?