Old boys

Iedereen heeft het recht, zijn voornaam te veranderen, als die hem/haar niet zint (de achternaam trouwens ook, al kost dat wel een slordige duit). Maar je zult maar met een hondennaam  worden opgezadeld.  Of naar Maria of Marije worden genoemd, terwijl je meer naar het protestantisme neigt dan naar het roomse. Langzamerhand een achterhaalde kwestie, ik weet het, maar een Prinses van Oranje Nassau, dochter van Jul en Benno, die Marijke werd genoemd, herdoopte zichzelf toch maar symbolisch in Christina. Bleek daarna toch nog over een dosis roomse gehaaidheid te beschikken.

Dingeman, dat kan er nog mee door, Boele, nou vooruit, maar wat te denken van Huilie, of – nog erger – Rijkman? Ja, precies die. De ex-baas van ABN-Amro, die zich duidelijk verplicht voelde, zich naar de opdracht van z’n ouders te gaan gedragen en er van meet of aan de arrogante kop bij opzette.

Lang niks meer van gehoord, want zo op het oog stil levend van de vergaarde euro’s. Tot deze week, toen R. Groenink zich liet verleiden tot een gesprek met Tilburgse studenten. Vraag: bent u een graaier? Ja, op A  volgt onherroepelijk B. Maar natuurlijk is-ie dat niet, zei G, ‘Ik heb geen geld meegekregen. Ik had een aandelenpositie bij de bank.’
Trek je conclusies. 

Hoe geloofwaardig is zo’n man, die natuurlijk de hypes najagende media de schuld geeft, waardoor ‘de bankier de gedroomde schurk is’. Een al te doorzichtige poging, Jan de Modale Spaarder uit de droom te helpen.

Maar wat vertelt mij zijn foto in de krant? Dat-ie er tamelijk afgeleefd uit ziet – de zelfvoldaanheid lijkt hem te hebben verlaten. Wat een wonder, als je nauwelijks de dans als die van ondergedoken old boy Sjoerd van Keulen bent ontsprongen.

Poorman.