Verkiezingspoppenkast

Tot de verkiezingspoppenkast behoort ook het gezeur over te weinig en te kleine aanplakborden in, heb ik van Radio 1 begrepen, enkele Limburgse gemeenten. Te weinig en te klein voor 22 aan de verkiezingen deelnemende partijen en partijtjes. Gevolg van bezuinigingen door de gemeenten. De desbetreffende burgemeesters reageren desgevraagd nogal laconiek en verwijzen naar de plaatselijke democratie als het gaat om het terugdraaien van besluiten.

Volgens de radio – ik moet enig voorbehoud maken want er wil bij mij wel eens wat het ene oor in en het andere uit gaan – zou Alexander Pechtold van D66 schande hebben geroepen over de in zijn ogen ondemocratische gang van zaken bij de Limlanders. Kijk en dat vind ik nou weer jereinste flauwekul. Want die aanplakborden (Waar is de tijd gebleven dat mijn zus, samen met haar aanstaande zich overgaf aan klandestiene plakkerij voor de toenmalige KVP) zijn natuurlijk een overblijfsel van de verkiezingscampagnes van vóór ‘66 en ik waag het te betwijfelen dat Hans van Mierlo c.s. toentertijd dáárom zijn activiteiten ten behoeve van de ‘democratische vernieuwing’ is begonnen, activiteiten die zoals bekend uiteindelijk nogal teleurstellend zijn verlopen, de eerste met veel bier besproeide verkiezingsoverwinning van D66 daargelaten. Ik herinner mij een foto van een latere, veel kleinere fractie met de veelzeggende opdruk ‘De Armen van het Parlement’. Hopelijk werd daarmee geen geestelijke armoe bedoeld.

Aanplakborden met verkiezingsposters – die vroeger trouwens -affiches heetten – zijn geschiedenis, sinds de tv, nu gevolgd door de sociale media, het voortouw heeft genomen. Wist u trouwens, dat het zwaktste paard altijd aan het voortouw werd gezet? Die uitdrukking slaat evenzeer de plank mis, als Pechtold met zijn verwrongen kijk op wat democratie is. Laat hij zich liever kwaad maken op het negeren van het CDA door de organisatoren van het lijsttrekkersdebat van de NOS. Heeft hij daar ook al zijn vingertje tegen opgestoken? Dan trek ik dit terug.