IJzertijd

Zes keer de Alpe d’Huez op fietsen is niet niks, maar wat te zeggen van 60 kilometer door Brabant stiefelen op blote voeten? Als in de IJzertijd, pretenderen de vrijwilligers van de IJzertijdboerderij in Dongen, die deze onderneming in het pinksterweekeinde aandurfden en het traject van Veldhoven tot de thuisbasis aflegden.

Niet allemaal op blote voeten trouwens. Sommigen maakten hun eigen ‘historisch’ schoeisel van leer en schapenwol. De kleren waren navenant. Als ik de foto in de krant goed interpreteer, liepen er ook ‘n paar in dierenvellen.

Zonder EHBO-voorzieningen, blarenprikposten of dat soort dingen, want dat kan natuurlijk niet ‘des ijzertijds’ zijn. Wat dat betreft, zal de eigengemaakte jam die tot voedsel diende wel dichterbij zijn gekomen. Resultaat: moe maar voldaan. ‘En niet iets om binnenkort te herhalen’, zo luidt het veelbetekenend bescheid in BN-DeStem.

Merkwaardig, die fascinatie door het verre (800 v.chr.) verleden en de wens om het tot in de puntjes te reconstrueren. Dat zulks hier en daar met de natte vinger gebeurt en dat het ook wat teveel gevraagd is de bril van Hans Anders af te zetten, valt te begrijpen. Hoe zat het trouwens met de polshorloges en de mobieltjes, waren die niet stiekem in de dierenvellen verborgen?

Jammer dat de ijzeren wandelaars er geen sponsorproject à la Alpe d’Huzes van hebben gemaakt, want dan had ik, hen tegen komend in Het Groene Woud, best mijn steentje hebben willen bijdragen.