Achterlijk

Moet je een nieuwsjunk zijn, om het achterlijk te vinden dat papieren kranten twee dagen niet verschijnen? Ik denk het niet.

De zogenaamde zondagsrust van Nederlandse ´dag´bladen is een verworvenheid van de Grafische Bond, ooit de machtigste van het land. Die realiseerde in een ver verleden, dat de loodpotten van de zetmachines pas op zondagmiddag weer mochten worden opgestookt, teneinde het zetten van de maandagkrant in de loop van de avond mogelijk te maken. Die situatie is nog ongewijzigd, zij het zonder dat lood. De uitgevers vinden het kennelijk wel best zo en de abonnee slikt het voor zo lang als het duurt.

Het moet ergens in het begin van de jaren zeventig zijn geweest dat de omstandigheden er zelfs toe leidden dat er vier dagen achtereen (meer dan een halve week) geen krant verscheen. Ik herinner me dat ik mijn toenmalige, uit het juiste journalistieke hout gesneden hoofdredacteur op straat tegen kwam en dat de wederzijdse antennes werkten. Hij groette me en zei: ‘Doorverschijnen hè?’

Eigenlijk zouden de kranten met hun multimediale pretenties (vooral pretenties) het nieuws in het papierloze lange weekeinde op een fatsoenlijke manier op hun websites moeten bijhouden. Desnoods exclusief voor abonnees. Vergeet het maar. Het gebeurt mondjesmaat, enkele uitzonderingen daargelaten. In elk geval niet in die mate als bij voorbeeld in België.

Vanmorgen twitterde de hoofdredacteur van BN-De Stem enthousiast over de restauratie van het Bredase Grand Theatre, een voormalige bioscoop uit de jaren twintig van de vorige eeuw, met een art deco-interieur à la Tuschinsky. Kennelijk had hij zondag tot de selecte groep behoord die door de initiatiefnemer, een rijke Bredase industrieel met culturele ambities, was uitgenodigd voor het openingsgala. De website van De Stem heeft er een aardig verhaal over, maar dat wordt geïllustreerd met een filmpje van meer dan een half jaar geleden. Ik heb de hoofdredacteur daar – dat is het aardige van Twitter – in een reply ‘fijntjes’ op gewezen.