maandag 11 maart 2024

Betaal of...

Cyber en cybercriminaliteit, wat is dat? Zo is het ongeveer gesteld met de gemiddelde mens van de 21e eeuw. Nochtans, de waarschuwingen voor digitale fraudeurs, afkomstig van onder anderen de banken, zijn niet van de lucht. En vergeet de verhalen niet van slachtoffers die uitroepen 'hoe heb ik zo stom kunnen zijn?' In de val getrapt van klootzakken die zomaar aan de deur stonden met een of andere smoes of online een hengeltje uitwierpen met het doel, de ander tot betalen aan te sporen, zo niet te dwingen.

Is aan de orde van de dag. Vorige week kreeg ik zomaar een SMS met de 'waarschuwing': direct je schuld van 1237 euro betalen! Kletskoek, ik heb helemaal geen schulden. Vandaag meldt de krant

'Digitale fraudeur blijft meestal buiten schot' en: 'Rapport: te weinig kennis en ervaring bij de politie'. Dat laatste blijkt (uit de staart van het verhaal) in zoverre mee te vallen dat de cijfers uit het geciteerde, alarmerende rapport stammen uit een periode van voor 2020. De landelijke korpsleiding van de politie laat weten dat de vaardigheid inmiddels is verbeterd. Wat natuurlijk niet betekent (en da's natuurlijk mijn conclusie) dat voortdurende waarschuwingen niet op hun plaats zijn. Zie het lullige SMS-je in mijn digitale box.

Aarzel dus niet in concrete gevallen aangifte bij de politie te doen. Ik zou daar nog iets aan willen toevoegen. Moet het altijd een aangifte zijn? Ik vind dat ook onnozel lijkende gevallen, zoals dat SMS-je ter kennis van gespecialiseerde functionarissen moeten worden gebracht. Ter versterking van de 'kennis en ervaring'. Dat hoeft niet per door velen als 'te ingewikkeld' beschouwde chatboxen. Over dat laatste gesproken, ik ben onlangs van zo'n medium afgehaakt, nadat een zekere Chantal mijn vraag begon te beantwoorden met: 'Goeje vraag' en me vervolgens het bos instuurde. Nee, gewoon een mailadres van een deskundige politionele persoon, waar je met je ervaren gekkigheid terecht kunt. Is dat nou zo moeilijk?

donderdag 7 maart 2024

Even twee weken wachten

Een rechter verbiedt de krant een verhaal te publiceren, nadat iemand de zaak heeft aangekaart omdat hij meent dat zijn veiligheid in het geding is. De journalistiek staat op z'n achterste benen, want persvrijheid. Een hogere rechter gaat daarin mee; de persvrijheid en dus (voor even) de democratie gered. Tja, hoe vrij is de pers? Dit zijn zaken die ons in deze tijd van zinloos geweld aanhoudend bezig houden, maar als het dienaangaande over het beleid van de media gaat, zijn er toch wel vraagtekens te plaatsen.

Neem nou het duidelijk uit de VS overgewaaide wapen- en vuurwerkgeweld. Imitatiegedrag is aan de orde van de dag, heb ik al eens geconstateerd. Natuurlijk kun je dat als pers (gedrukt of niet) moeilijk negeren, al was het alleen maar vanwege de hijgerige concurrentie. Gemist is al gauw een dramatisch gegeven in die kringen. En publiciteit is bovendien niet zelden het secundaire doel van de daders. Aandacht!

Wat bij het gesignaleerde geweld opvalt is de machteloosheid van de betrokken overheid. De vraag is hoe en in welke mate je daar als medium de aandacht op moet vestigen. Als automatisch dringt zich bij mij een oud adagium op: 'schrijven is de kunst van het weglaten'. Maar het gaat hier niet in de eerste plaats om 'kunst'. Wel over verantwoordelijkheid.

Om maar eens 'n voorbeeld te noemen: een burgemeester besluit op grond van zijn bevoegdheden aangaande de handhaving van de openbare orde, tot het laten plaatsen van een camera op een plek waar herhaling van een vuurwerk-aanslag kan worden verwacht. Natuurlijk is dat 'nieuws'. Maar moet daar ook bij worden vermeld (en dat is een vraag die de verantwoordelijke journalist c.q. zijn leidinggevende zich moet stellen) dat die camera daar twee weken blijft staan? Want de dader/aandachttrekker weet dan precies hoe lang hij op de plaats delict moet wegblijven. Die camera heeft daardoor totaal geen zin en de bestuurder staat met zijn machteloosheid te kijk.

dinsdag 5 maart 2024

Kiske

Waarom was Kees Rijvers voor mij als niet-liefhebber de belangrijkste voetballer van Nederland? Typisch een vraag van een stokoude man. Omdat ik Kiske in 1953 in de weer zag bij NAC, toen mij door m'n toenmalige hoofdredacteur was opgedragen, in het kader van m'n  journalistieke opleiding naar zo'n zondagse wedstrijd te gaan. Ik weet niet eens meer tegen wie of wat er werd gespeeld. Rijvers' verdere carrière is dus aan mij minder besteed, behalve dan iets in de geest van daar is onze Kiske weer. 

Hoe belangrijk de latere bondscoach evenwel was, lees ik in het stuk naar aanleiding van zijn overlijden (op maar liefst 97-jarige leeftijd!) in het Eindhovens Dagblad. Wat wil je, als trainer van PSV heeft hij die club op het niveau gebracht, waardoor ze nu een internationale status heeft. Zoiets. En om de krant te citeren, een Willy van de Kerkhof (Skieten Willy!) laat weten dat hij en zijn broer René zonder dat Kiske een totaal andere carrière zouden hebben gehad.

Wat heb ik allemaal gemist door mijn inertie jegens het voetbal? Godzalhetweten. Je zult maar door het leven gaan met alleen maar de herinnering aan het zwoegende 25-jarige kereltje op het oude Bredase veld. En aan de opdracht die ik toen kreeg, om de puntenlijstjes op te stellen, teneinde die in het oude pand van De Stem aan de Reigerstraat in het centrum voor de ramen te hangen. Alles gebeurde toen nog analoog; je fietste naar de stad om de voetbaluitslagen te vernemen, net als die van de verkiezingen trouwens.

Kees Rijvers was kennelijk 'n groot man. Gelukkig zijn er velen die daarvan kunnen getuigen.

vrijdag 9 februari 2024

Ben je BN-er? Kijk uit!

Ben je een Bekende Nederlander? Kijk dan wel uit. Binnen de kortste keren circuleren er verhalen over grensoverschrijdend gedrag van jouw kant. Nu is cabaretier Theo Maassen weer aan de beurt. ‘Huiselijk geweld’. Een veelgelezen roddelblad deed er z’n voordeel mee en, ja hoor, de traditionele pers vindt weer eens ‘dat ze er niet omheen kan’. Ook als duidelijk blijkt dat er niks van waar is. Nattevingerwerk.

Uit en te na wordt het hele verhaal uit de doeken gedaan, terwijl Maassen in eerste instantie terecht dacht: zo’n kletsblaadje, daar maak je je toch niet druk om, dat laat je toch links liggen?

De hoofdredacteur van dat blaadje, sowieso een kletsfiguur weten we van de incidenteel bekeken commerciële tv, zegt onder meer dat ‘wij ons baseren op appberichten’ Ah zo. De eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat ik dat laatste ontleen aan de ‘echte’ journalistiek. Toch nog ergens goed voor, al bevestigt het dat ‘t wel moeilijk is als integer journalist roddel over BN-ers te negeren. Kwestie van wat meer doordenken en zelfbeheersing?

woensdag 7 februari 2024

Twijfels over fusie Best-Oirschot

De gemeenteraad van Oirschot kaartte het als financieel meest belanghebbende aan, maar Best twijfelt over een eventuele fusie, zo begrijp ik uit een raadsverslag in het Eindhovens Dagblad. De zekerheid is nog ver weg en een vraag die is opgeworpen luidt: wat vinden de inwoners ervan. Als dat maar niet uitdraait op referenda, want de uitkomst daarvan lijkt me, althans in Best, nogal voorspelbaar. Emoties hè? Meer dan 200 jaar geleden werd Best van Oirschot losgekoppeld en dat ligt nog altijd gevoelig. Althans bij de ouderen. Jonge mensen en nieuwkomers zal het worst wezen, denk ik.

Er moet zo nodig à raison van weet ik veel weer een extern onderzoeksbureau worden ingeschakeld, want afgaan op een dito actie van Oirschot, dat doe je natuurlijk niet. In een eerder stadium heb ik al eens gesuggereerd, de provincie in het proces te betrekken, maar die blijft in de beraadslaging tot dusver buiten beeld. Erg raar, want waar is de provincie anders voor? Ze hebben daar veel ervaring met gemeentelijke herindelingen in Brabant. We betalen als burgers ook voor deze zogenaamde bestuurslaag, via een extra toeslag (opcenten) bij de motorrijtuigenbelasting. En tenslotte: het wemelt van de bestuurskundigen die van aandacht houden.

zaterdag 3 februari 2024

Computernerds dromen van rijkdom

In de VS zie je een soort wedstrijd tussen Marc Zuckerberg, Bill Gates en Elon Musk Wie is de rijkste? Zoals zowat alles wat in Amerika gebeurt 'inspireert' het leven bij ons. Of je het nou leuk vindt of niet. Zeker twee van de genoemde rijkaards zijn op zolder begonnen als computernerd. Ook van dat gegeven gaat een zekere stimulans uit: 'wees nerd en je wordt rijk'. Zoiets.

Waar leid ik de, laat ik zeggen besmettelijkheid van de Amerikaanse wedloop op het digitale wereldje ten onzent uit af? Ik overdrijf niet als ik beweer dat het 'n cowboy-business is. Dat merk je aan alles. Om maar iets te noemen, ik heb een fatsoenlijke virusscanner op onze computers, inclusief telefoons. Voor de licentie van deze, wat heet, totale protectie betaal ik braaf jaarlijks een bedrag. Toch sturen de makers/exploitanten van deze software mij regelmatig berichten (zogenaamde popups) waarin zij mij mededelen 'dat het nog beter kan', uiteraard à raison van het een en ander. Hoe kan dat nou? Ik ben toch maximaal beschermd? Er zijn overigens ook valse mails in omloop met het logo van hetzelfde bedrijf; cybercriminaliteit is overal.

Waar ik ook gek van word, zijn die updates, bij voorbeeld van Microsofts besturingssysteem Windows. Als ik de omschrijvingen lees die me worden voorgeschoteld, interesseren me die toevoegingen geen bal. Kun je het niet uitzetten? Ja, maar soms zitten er beveiligingsmaatregelen tussen en die kunnen (gezien hierboven gemelde criminaliteit) naar mijn idee 'onmisbaar' zijn.

Ik doe 'n poging tot analyse. Bij die softwarebedrijven zitten nerds, of zij die denken dat te zijn, respectievelijk het willen worden, in de droom zodoende ook rijk te worden. Teneinde bij de baas op te vallen, zitten ze voortdurend aan het product te sleutelen. En die baas is allerminst afkerig van die pogingen het product te 'verbeteren', want natuurlijk is dat in principe een geldmachine. De vraag is, trap je er in? Ik in elk geval niet, het risico nemend stom te zijn.

maandag 29 januari 2024

Carnaval heeft doodshemd aan

Met een van mijn hoofdredacteuren heb ik eens 'n korte discussie gehad over carnaval. Hij beweerde namelijk dat het feest in Eindhoven ouder was dan dat van Breda. Ik won met de opmerking dat de verovering van Breda door de troepen van Maurits op 4 maart 1590, die met het turfschip, mede te danken was aan het feit dat de Spaanse bezetting van het kasteel aldaar ondermaats was omdat de meeste soldaten in de stad aan het carnaval vieren waren. Eindhoven was toen nog 'n onbetekenend nest, om met Antoon Coolen te spreken. Zelfs de uitspraak van het woord carnaval (betekenis: afscheid van het vlees) in Oost-Brabant is niet authentiek met het accent op de eerste lettergreep, in plaats van op de laatste. Cárnaval in het oosten dateert, afgezien van Den Bosch, van na de Tweede Wereldoorlog, durf ik te beweren.

Volgens mij heeft het feest z'n doodshemd aan. Dat zal ik proberen uit te leggen. Carnaval is oorspronkelijk het feest van de gekte, van de drie (en niet vijf of meer) dagen dat je elkaar gemaskerd, al is het maar met een gordijntje (bestaat de dweil in Bergen op Zoom nog?) eens lekker de waarheid zegt. Ik geef toe, dát carnaval heb ik, nooit meegemaakt. Ik ga uit van de verhalen van mijn in Breda geboren vader. Die vertelde, hoe er in een gezin maanden werd gewerkt aan een linnen carnavalspak, van boven tot onder beplakt met postzegels. De drager liep de eerste prijs mis, doordat het pak scheurde toen hij zich op het bal in Concordia bukte om een eerzaam gevallen partner te helpen. Ooit hadden wij een logee uit de Achterhoek (de naam eindigde op ing) die niet wist wat hij met carnaval moest aantrekken. Mijn moeder, die overigens in Zuid-Holland was geboren (ze zei morgoggend in plaats van morgen vroeg) adviseerde hem: keer je colbert te binnenste buiten. Dat is het.

Dat het niet goed gaat met het hedendaagse carnaval, leid ik voornamelijk af uit een pagina in de krant, waarin met plaatjes en al het begrip lifestyle wordt toegepast op het feest: wat trek je aan en wat niet? Vinkjes en dodelijke kruisjes. Zelfs mijn geboren Eindhovense Levensmaatje knipperde verbaasd met de ogen.