maandag 7 november 2016

Een immorele journalistieke hype

Het onfatsoen in de media - en ik bedoel hier nu eens niet 'de sociale' - neemt toe. De journalistiek, opgejaagd door haar broodheren, schuwt geen middel meer om te scoren. En wat zich uitgever noemt, van 't zelfde laken 'n pak.

Neem het geval Astrid Holleeder. Dat zwijgt als getuige in het lopende proces tegen haar broer Wim in alle talen, maar pakt daarentegen fel  tegen hem uit in een boek, dat door de uitgever als een spookverschijnsel onder het mom van geld verdienen, graag of niet, in een oplage van maar liefst 80.000 exemplaren bij geblinddoekte handelaren is gedropt. Geld, geld, geld. Bestsellingrecord. Dat nieuws pure handel is, is ultiem bewezen.

Boeken zijn in zoverre heilig - daar hoeven ze geen bijbel voor te zijn - dat je er naar hartenlust uit kunt citeren, zonder dat er enige ethiek aan te pas komt. Met andere woorden, smullen maar, zonder bekommernis over wie er mogelijk wordt belasterd. Zo gaat het sinds jaar en dag. Het is trouwens ook voorgekomen dat een moordenaar, veilig achter de verjaringstermijn, in een boek bekent.
Alleen, het uitzonderlijke van dit Holleeder-boek is, dat het een remplaçant van ontbrekende getuigenis in de rechtszaal is. En of je nu citeert, of de auteur over de inhoud interviewt, maakt in principe niets uit.

De advocaten van W. Holleeder wijzen op het doorkruisen van het proces en komen ook met de klacht dat in dit geval ‘geen wederhoor’ is toegepast, een journalistieke doodzonde. In dit bijzondere geval is dat verwijt volkomen terecht. Hier heeft de hijgerigheid van met name De Telegraaf en de Volkskrant het gewonnen van de zorgvuldigheid.

Dat regionale kranten van AD/R Nieuwsmedia dit allemaal weer gretig melden (‘Dit verhaal hoort thuis bij de rechter’) en even verlekkerd als genoemde landelijke dagbladen Astrid Holleeder citeren, inclusief familiefoto’s, valt allemaal onder dezelfde immorele hype. Hypocrisie ten top.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten