Het onfatsoen in de media - en ik bedoel hier nu eens niet 'de sociale' -
neemt toe. De journalistiek, opgejaagd door haar broodheren, schuwt geen middel
meer om te scoren. En wat zich uitgever noemt, van 't zelfde laken 'n pak.
Neem het geval Astrid Holleeder. Dat zwijgt als getuige in het lopende proces
tegen haar broer Wim in alle talen, maar pakt daarentegen fel tegen hem uit in
een boek, dat door de uitgever als een spookverschijnsel onder het mom van geld
verdienen, graag of niet, in een oplage van maar liefst 80.000 exemplaren bij
geblinddoekte handelaren is gedropt. Geld, geld, geld.
Bestsellingrecord. Dat nieuws pure handel is, is ultiem bewezen.
Boeken zijn in zoverre heilig - daar hoeven ze geen bijbel voor te zijn - dat
je er naar hartenlust uit kunt citeren, zonder dat er enige ethiek aan te pas
komt. Met andere woorden, smullen maar, zonder bekommernis over wie er mogelijk
wordt belasterd. Zo gaat het sinds jaar en dag. Het is trouwens ook voorgekomen
dat een moordenaar, veilig achter de verjaringstermijn, in een boek bekent.
Alleen, het uitzonderlijke van dit Holleeder-boek is, dat het een remplaçant
van ontbrekende getuigenis in de rechtszaal is. En of je nu citeert, of de
auteur over de inhoud interviewt, maakt in principe niets uit.
De advocaten van
W. Holleeder wijzen op het doorkruisen van het proces en komen ook met de klacht
dat in dit geval ‘geen wederhoor’ is toegepast, een journalistieke doodzonde. In
dit bijzondere geval is dat verwijt volkomen terecht. Hier heeft de hijgerigheid
van met name De Telegraaf en de Volkskrant het gewonnen van de
zorgvuldigheid.
Dat regionale kranten van AD/R Nieuwsmedia dit allemaal weer gretig
melden (‘Dit verhaal hoort thuis bij de rechter’) en even verlekkerd als
genoemde landelijke dagbladen Astrid Holleeder citeren, inclusief familiefoto’s,
valt allemaal onder dezelfde immorele hype. Hypocrisie ten top.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten